Aegidius W. Timmerman aan Willem Witsen
| Plaats: Voorburg |
| Datum: 28 november 1899 |
| Verblijfplaats: KB 75 C 51 |
[1:1]
Voorburg 28 Nov. 99
Beste Wim,
Ik had gedacht je zondag bij Thijm te zien maar tot mijn spijt was je er niet. Ik had je ook nog 't een en ander te vragen maar zal dat nu maar per brief doen met vriendelijk verzoek mij er gauw op te willen antwoorden
[begin inspring]
1. Hoe heette het oude schilderij bij Wisseling met de hooge brug
2. en hoe dat met die fontein
3. hoe de ets waarop die meid met de mand (en face) ik bedoel niet die met de emmer
4. welk nummer of welke titel heeft de ets uit de Brabantsche serie die je naar de natuur hebt geetst en gebeten.
[einde inspring]
Hoe kwam het eigenlijk dat je niet bij Thijm was, of ben je geen oude kennis
[1:2]
van hem?
Het was een heel aardig en hartelijk feest, alleen Haverman en vooral van Eeden sprongen er heelemaal uit. Haverman was heel bedaard en bescheiden; maar van Eeden - hij lijkt met zijn dunne baard, ring-baard, precies op een oude aap, sloop den heelen middag tijgerachtig en loerend tusschen alle lui door. Niemand nam notitie van hem en als hij bij een groepje lui kwam staan kon je merken dat het gesprek stokte alsof hij een stille verklikker van de ziele-politie was. Hij heeft een soort zalvende gevoelige speech gehouden, hij vereerde niet in Karel den schrijver en ook niet den dichter maar den ruimen zachtmoedigen vriend. Hij deed zich voor als een (gluiperig) soort Jezus, was nederbuigend vriendelijk en bestrooide ieder op zijn beurt met het duffe zout van zijn verschaalde humaniteit; maar niemand neemt hem au serieux behalve van Eeden. Je kon aan die arme Martha zien dat ze er onder gebukt ging vooral op 't laatst toen
[1:3]
er een patertje gedanst werd en ze naast van Eeden, die de eenige was die er niet aan mee deed, ging zitten en tegen ieder die haar vroeg mee te doen zonder te spreken treurig met het hoofd schudde. Ze effaceerde zich den heelen avond. Ik had toch zoo'n verdomd medelijden met haar! Zoo'n trouwe ziel. Si j'étais Dieu j'aurais pitié du coeur des hommes. Herman heeft een prachtige speech gehouden je kon zien dat zijn gevoelens hem te sterk waren, hij kon ze niet allemaal in zijn woorden bergen en hakkelde dus vreeselijk maar 't was zoo mooi en spontaan echt.
We zijn om tien uur al vertrokken en hebben bij Fons gelogeerd.
Nu kerel groet Betsy hartelijk.
Schrijf me gauw even.
Dag
t.t.
T.
Auteursrechtvrij