Biographisch anthologisch en critisch woordenboek der Nederduitsche dichters. Deel 4 JAC-NYV
(1823)–P.G. Witsen Geysbeek– Auteursrechtvrij
[pagina 463]
| |
was niet onbevallig, gelijk men ziet uit de beide eerste coupletten, die wij afschrijven uit een stukje, genaamd: Geestelicke Mey-plantinge.
Hoe soud' ick nu niet vreuchde pleghen,
In desen soeten Meyschen tijt?
Daer in al dingh nu staet bedeghen
Soo schoon end' sich soo seer verblijt?
Wy hebben nu Mey-avont vroo
Des Meys hoop end' verwachte boo:
Des winters quaed zijn wy nu quijt.
De Ieucht des jaers gaet nu beginnen,
Die 't leven ons maeckt aengenaem,
Ververscht verfrischt al onse sinnen
Midts datse maticht soo bequaem
Des winters ys end' doode kou,
En 't somers vyer met laeuwen dou,
't Gemack end' wensch der menschen t'saem
Ga naar voetnoot1.
|
|