Van Zuster Beatrijs

[p. 16]

Van 't sultansdochterken.

Een heidensch sultan had een dochterken, Musa geheeten, dat uitblonk door een edel hart en zedige schoonheid; en 't was een maged, rein als de morgendauw in den blanken schoot der leliebloeme.

Die jonkvrouw wandelde gaarne in heurs vaders tuin, waar zij bloemkens plukte en den zoeten geur van nardus en myrrhe volop genoot.

‘Wie dit alles maakt en 's menschen hart ermede verblijdt,’ dacht zij, ‘moet rijk en machtig, en goed en beminnelijk zijn.’

En de Schepper van de bloemkens en kruiden, voor wiens Oog geen sluier de zuiverheid van de gedachten en begeerten der jonkvrouw verborg, had deernis met haar; Christus, der maagden Vriend, wilde haar zieltje redden, wilde heur met de armen zijner liefde opbeuren tot waarheid en licht, en haar nemen tot zijne Bruid.

En zekeren keer, toen zij, in vroom gepeins verdiept, weer in den lusthof doolde, verscheen haar Christus in de gedaante van een schoon en minzaam jongeling, en zeide:

- O Musa, Ik ben de Maker van de lieflijke bloemkens en de zoetgeurende kruiden, welke gij mint en bewondert; en zooals gij 't maaksel mijner Handen liefhebt, zoo min Ik u, als een reine Bruide, als een perel, rein en schoon!

Wat er bij 't hooren van dat zoete woord in des maagdekens ziele omging, dat zal u geen menschentale uitdrukken......

- Heer, sprak zij beschroomd, mijn harte is voor u. Maar ik ben een koningskind: zijt ook gij van vorstelijken bloede, en kan ik u volgen, zonder afbreuk aan mijne waardigheid te doen?

- Ik ben, antwoordde Christus, boven u en allen hooggeboren, en buiten alle mate rijk en machtig. Uw vader is een leenman van den Mijnen, en voor u, o Musa! is mijne liefde de hoogste eer. Dezen avond zal ik wederkomen: zoo volg mij dan, en langs een omweg zal ik u leiden naar

[p. 17]

mijns Vaders Hof, waar gij in de glorie van zijn Aanschijn zult neerzitten als de Bruide zijns éénigen Zoons.

Teer en zoet, als harpeklank in zwoele avondluchten, zoo klonk heur



de stemme van Christus in 't oor. Hemelgenâ overwon heur aarzelen, en blozend sprak zij:

- Zoo kom dan, o Heer; en moeste mijn vader vergramd zijn, ik

[p. 18]

zal u volgen als een reine bruid, om ten Hove, waar gij heerscht, de kroon uwer liefde te ontvangen.

En 's avonds verscheen Jezus opnieuw aan Musa in de gedaante van een jongeling, en leidde haar verre van de woonstee heurs vaders.

Zoo kwam Musa des nachts door een groote wildernis, maar 't was er niet donker voor haar, want het Eeuwig Licht schreed aan heur zijde. En Christus sprak Musa over wonderlijke dingen, die haar met ongekende blijdschap vervulden, hoewel heur verstand ze niet volkomen begreep.

Zonder te eten of te drinken legden ze wel honderd mijlen af.

Zekeren morgen kwamen ze aan een klooster van monniken.

Eerst toen vroeg Musa aan heur Geleider, hoe Hij heette.

- Ik ben, antwoordde de Zaligmaker, Jezus van Nazareth, over Wien de profeten gesproken hebben. Mijne Moeder was een zuivere Maagd, en tusschen alle vrouwen hoog gezegend. Wacht mij hier aan de poort, terwijl Ik mijne vrienden, die in dit klooster wonen, een bezoek breng. Ik kom hier dikwijls.

Jezus trad het klooster binnen, en Musa bleef in den omtrek.

Toen 't avond werd begon zij te weenen, want heur goddelijke Vriend had zich niet meer laten zien.

- Waarom, vroegen zij, die in- en uitgingen, schreit gij zoo bitter? Wacht gij iemand, die u moet beschermen en met wien gij uw rei ze wilt voortzetten?

- Ik wacht hier, antwoordde Musa, mijn Bruidegom. Hebt gij Hem niet gezien?

- Hoe heet hij? luidde de wedervraag. En hoe is hij gekleed?

- Zijn naam ben ik vergeten. Maar hij draagt een hemelsblauw gewaad, met gouden sterrekens bezaaid, en een zilveren gordel met flonkerende steenen. Zijn haar is fijn als spinrag, en glinstert zachte als stroomend goud. Zijne handen zijn blank als sneeuw, zijne oogen week als die eener tortel. En rozerood bloeit op zijn melkwitte wangen.

- Zoo iemand, antwoordde men haar, kennen wij niet, en hebben wij niet gezien......

Men ging den abt van 't klooster roepen, en deze vroeg haar op zijn beurt, waarom zij weende, en of zij iemand wachtte.

En verbaasd over heur antwoord liet hij alle bewoners van 't klooster, vóór 't gebouw bijeenkomen, en vroeg toen aan Musa, of zij tusschen de Broeders dengene herkende dien zij wachtte.

- Neen, verklaarde zij snikkend; hij, die dezen morgen het klooster is binnengegaan en mij bevolen heeft hier zijn terugkeer te verbeiden, is duizendmaal schooner dan de schoonste van u allen.

[p. 19]

- Toen zei de abt:

- Bij Jezus van Nazareth, dochterken, ik kan u niet helpen!

Maar nauwelijks had Musa de woorden ‘Jezus van Nazareth’ opgevangen, of ze riep uit:

- Zóó heet mijn Bruidegom!

- In dit geval, dochterken, hernam de goede monnik verbaasd en verheugd, ken ik uw Bruidegom.

- Waar is hij?

- Hier in 't klooster. Schrei thans niet meer. Gij zult Hem wederzien. Hem spreken, maar thans niet. Voor 't oogenblik kan Hij niet komen.

En met liefde en zalving sprak hij over Jezus van Nazareth, en over diens Moeder, de Maged Maria.

Musa droogde heur traantjes.

En de handen op haar boezem vouwend, sprak zij teeder:

- Jezus van Nazareth!..... Ik heb Hem gezien, ik heb met Hem gesproken.



Vele mijlen weegs heb ik met Hem afgelegd. Hij heeft mij trouw beloofd, en geen ander zal ik toebehooren. Waar is mijn Bruidegom? Heer, zeg Hem, dat Hij zich haaste, of leid mij tot Hem!......

- Dochterken, antwoordde de monnik, geene vrouw mag den drempel van ons klooster overschrijden. Maar wees niet ongerust: ik zal 't uw Bruidegom zeggen; vrees niet, dat Hij u verlate. Voor dezen nacht vindt gij in 't huizeken links van de poort een veilig onderkomen.

Zoodra de zonne rijst moet ge hier terugkeeren: ik zal u wachten, en u tijding brengen van Hem, dien uwe ziel mint.

Musa gehoorzaamde. Zij ging naar 't huizeken, en vond er eenig voedsel en een zacht gespreid mosleger.

Den volgenden morgen keerde zij terug naar de poort van 't klooster.

De abt ontving haar vriendelijk en maakte - in den Naam van Jezus van Nazareth - een kruisken op haar voorhoofd.

[p. 20]

- Jonkvrouwe, sprak hij toen, uw Bruidegom laat u zeggen, dat gij niet verstoord en niet bevreesd moogt zijn, al kan Hij voor 't oogenblik nog niet komen. Hij wil, dat gij u begevet naar een vrouwenklooster, niet ver van hier, waar mijne zuster, de abdisse, u gaarne ontvangen zal. Daar zult gij blijven, en alles doen, wat men u zegt. En uw Bruidegom zal tot u komen, en zijne belofte vervullen; en weten en ondervinden zult gij, o dochterken, wat de Liefde van Jezus van Nazareth in 't hart zijner bruide vermag!......

De abt vergezelde Musa naar 't vrouwenklooster, waar zij 't blanke gewaad der Zusteren aannam, en in de Leere des Heils vlijtig werd onderwezen. En toen zij genoegzaam was onderricht, en in 't Water en den H. Geest tot een nieuw leven herboren was, smeekte zij, dat men haar door de Professie voor goed in de rij der Zusteren zou opnemen: want nu begreep zij alles; nu wilde zij de trouw, in maagdelijken schroom aan Jezus van Nazareth verpand, opnieuw en plechtig bezweren.

De abdisse zond een bode tot haar broeder, den abt, opdat hij zou komen en Musa's Professie ontvangen.

's Nachts nadien, toen de monnik in zijn arm celleken bad en peinsde, verscheen hem de goddelijke Zaligmaker en sprak:

- IJl naar 't klooster en zeg mijn vriendinne, dat Ik-zelf zal komen en haar wijden. Want ze is Mij trouw gebleven, en zooals Ik het reeds door uwen mond aan Musa gezegd heb, zal zij weten en ondervinden, wat de Liefde van Jezus van Nazareth in 't hart zijner Bruide vermag.

De abt spoedde zich naar 't klooster, en de boodschap, welke hij bracht vervulde niet alleen Musa maar ook de abdisse en al heur Zusteren met hemelsche vreugde. En groote toebereidselen werden gemaakt, om in de kerk des kloosters den Heer Jezus waardig te ontvangen.

Toen het uur, voor de plechtige misse bepaald, gekomen was, verscheen Jezus Christus, gekleed als een Herder en Bisschop, en een breede en glinsterende schare, zijne lieve Heiligen, volgden Hem.

Dat hemelsch heir zong de misse, en nooit had men binnen de muren der kerk eene muziek als deze gehoord!

Musa kwam neerknielen aan de voeten des Goddelijken Bisschops, en Deze wijdde haar plechtig tot zijne bruid, en sprak heur minzaam toe, en beloofde haar 't eeuwig leven.

Jezus van Nazareth en zijn hemelsch gevolg verdwenen zooals zij gekomen waren......

Een korte wijle nog stichtte Musa door haar lieflijke deugd de kloostergemeente, en stierf toen, door haar Zusteren beweend en als een heilige vereerd, in den zoeten vreê haars goddelijken Bruidegoms.