Zonder sonnetten

[p. 4]

Droomen.

O, mijmrend te droomen

Op 't glanzig groen mos!

Er samen te komen, met nymfen, met gnomen

In 't scheemrende bosch!

Ze sluipen langs blaadren

De bloemkelken uit;

En toonen bij 't naadren de zachtzwellende aadren,

Satijnig van huid.

Wat wondervol dartlen

Van 't lelieslank lijf;

Hoe streelen en martlen ze in tuimelziek spartlen

Mij de oogleden stijf!

Van kelken en knoppen

Geschud op mij neer

Zijn 't geurige droppen die 't hoofd mij doen kloppen: -

Ik waak haast niet meer!