Zonder sonnetten

[p. 2]

Cor cordium.

Weet gij wat 't liefste ik op aarde verricht? -

Niet te staren naar 't zich vergaren

Der onweerswolken aan de kim;

Noch op de baren

Naar 't maangeglim,

Noch naar de stralen

Die spookrig dwalen

In mist der dalen

Als nevelschim.

Maar als bij 't krieken op purpren wieken

De dag weer aanzweeft over 't woud,

Langs 't pluimloos kieken

Zijn vleuglen houdt,

Zóó 's werelds plagen

Verzachten, dragen,

Gelijk bij 't dagen

Het zonnegoud!