Sonnetten

[p. 87]

Goethe.

Goethe, uw geest blijft hoedende om ons zweven

Sedert wij, langs woesten Gemmi-pas,

Waar het uitzicht onbeschrijflijk was,

Maar een mispas wegrukte uit het leven,

Langs de Dala verder wandelen bleven

En de Rhône, groen van 't oevergras,

Soms doorzichtig als geslepen glas,

Tusschen kiezel voorwaarts zagen streven.

Dan, een eeuw na 't werd door u betreden,

Door Tête Noire naar 't woeste Chamounix

En het is of 'k in den berg uw leden,

In de kloof uw vasten oogblik zie.

Krachtig hebt gij tegen 't leed gestreden,

En dat staalt des moeden wandelaars knie!