Sonnetten

[p. I]

Aan
mijne lieve vrouw, mijne trouwe
reis- en levensgezellin,
wordt dit bundeltje Sonnetten toegewijd
door haar man,
den Auteur.

[p. III]

Toewijding.

[p. 1]

I.

Besproei, bind saam, wat hette en gloed deed wijken,

o, Tooverstraal, mijn stamelend dicht ontvloten;

Wees heulsap, dat, langs 't bloemperk uitgegoten,

Wat zwijmde er beure en schutte voor 't bezwijken.

Geen meische vlaag kan malscher nederstrijken,

Meer sterkend zijn voor jonge en teere loten,

Dan 't zuiver nat aan 't porcelein ontschoten,

Welks bad 't gebloemte in nieuwen glans doet prijken.

Benijdbaar wie als weldoende engel zweven

En steun [...]ag zijn voor onverzorgde bloemen,

Die donderbuien neerslaan op de velden; -

Al roert mijn fee met fulpen voet nauw 't leven,

Der schaûw gelijk van 't blond waar ze op mag roemen,

Gij, dichterluit, zult toch haar aanzijn melden.