|
| |
| |
| |
Waarschouwinge Tegens het onwaardig Avondmaalhouden.
1 Korint. XI vers 28 en 29. Maar de mensche beproeve hem zelven, ende eete alzoo van het brood, ende drinke van den drinkbeeker.
Want die onweerdiglyk eet ende drinkt, die eet ende drinkt hem zelven een oordeel, niet onderscheidende het Lichaam des Heeren.
| |
Op de Wyze van den 25sten Psalm.
I.
Luister, Mensch, naar myne reeden,
Tot behoud van u gevoert,
Die in waan gaat blindling treeden,
Of uw hart eens wierdt ontroert,
Dat de schellen van 't gezicht
Mogten zyn van u geweeken,
En gy door het Hemelsligt
Kennen mogt uw zielsgebreeken.
| |
II.
'T Heilryk Feest van onzen Heere,
Afgeschaduwt door het Brood
En den Wyn, is, 't zyner eere,
Voor der Zielen hongersnood,
Door den Heiland ingestelt,
Enkel maar voor die Hem vreezen,
En door Hem van 't doodsgeweld
Zoeken gantschverlost te wezen.
| |
| |
| |
III.
Wie dit Feest met vrugt zal vieren,
Moet zich zelfs eerst regt doorzien,
Al zyn gangen, zyn manieren,
En zyn hart wel naau bespiên:
Want het veinzen, schyn en waan,
Voor het oog van die de harten
Kent en weet met hun bestaan,
Baart een reeks van eeuw'ge smarten.
| |
IV.
Toets of gy zyt in 't Geloove
En in Christus in der daad.
Deeze schat, dien niemant roove,
Baant den weg die tot Hem gaat.
Zonder deezen kan de mensch
Godt ook niet behaaglyk weezen;
Wie dien heeft behoeft, naar wensch,
Voor geen dood noch hel te vreezen.
| |
V.
Toets of gy een regt verlangen
Hebt naar Jesus en zyn goed,
Of gy Hem steeds wenscht t'ontfangen
Of gy hongert, of gy dorst,
Naar al zyn' gerechtigheeden;
Of d'elende, die gy torst,
U, tot Hem, om hulp, doet treeden;
| |
VI.
Of gy Godt, om zyne deugden
En zyn' Heiligheid, bemint;
Of g'uw Naasten ook met vreugden
Lief hebt en opregt bezint;
Of uw hart zich vindt bereid,
Godt, die u eerst 't hart doorgriefde,
T'offren uwe wederliefde.
| |
| |
| |
VII.
Of gy vast hebt voorgenoomen,
Naar den wil en wet van Godt,
Met zyn' uitverkoore Vroomen,
Voor zyn Naam te leven, tot
Alle goede werk geschikt,
Naar het voorbeeld van uw Heere,
Door geen lyden afgeschrikt,
Maar standvastig t'zyner eere;
| |
VIII.
Of gy dankbaar wenscht te leeven
Gode, voor al 't geestlyk goed,
In den Heiland u gegeeven,
Van welk Hemelsch lieflyk zoet
Gy, aan 's Heeren Heilgen Disch,
Wordt verzeekert en verzeegelt,
Daar Godts Zoon zelf Gastheer is
En al deeze goedren regeit.
| |
IX.
Wie zich zelfs, in het beproeven,
Hier van vast verzeekert vindt,
Heeft geen reên zich te bedroeven,
Maar veel vreugd, als 's Heeren kind;
Schoon Hy alles in die kragt
Niet gewaar wordt, als zyn Harte
Wenscht, en daar zyn' ziel naar tragt,
Tot zyn hartzeer en zyn sinarte.
| |
X.
Wee hem, die het minste teeken
Hier van niet in zig bespeurt
Die zyn zonden en gebreeken
Noch niet kent, noch die betreurt;
Die zich door 't Geloove niet
Aan den Heere heeft gegeeven;
Dien men nog niet wand'len ziet,
Langs het Hemelsch spoor ten leeven.
| |
| |
| |
XI.
Denkt om Uza en de zielen
Van Betsemes, die Godts hand
Tot veel duizend deed vernielen
Door den dood; wiens onverstand
Met een onbedachtzaamheid,
Inzag in den Ark des Heeren,
Daar Godts yver, steeds bereid,
Hen deed als door 't vuur verteeren.
| |
XII.
Jesus heeft zig niet gegeeven
In den dood, als voor die geen,
Die in Hem alleen het leeven
Zoeken, en hun kragt besteên
Om Hem, voor dat heilzaam werk
Der verlossinge, te looven,
Hier als lidmaat van zyn Kerk,
En als Hemeling hier boven
|
|
Auteursrechtvrij