Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen

[p. 85]

Zang. Op de hemelvaart Onzes Heeren Jesus Christus.

Psalm XLVII Vers 6. Godt vaart op met gejuich; de Heere met geklank der Bazuinen.
Handel. 1: Vers 9. Ende als hy dit gezegt hadde, wierdt hy opgenoomen daar zy 't zagen, en een wolke nam hem wech van hunne oogen.

Stemme: Hoe schoon ligt ons de Morgenstar!

I.

Hoe ryst de blyde Dageraat,

Die vrolyker dan eertyds staat,

Haar glans dringt in het harte

Van ieder Christen, die met vrugt

Herdenkt hoe boven wolk en lucht,

Ten spyt van dood en smarte,

De Zon,

En Bron,

Van al 't Weezen,

Is gereezen,

Vol van glanssen,

Boven al de Hemeltranssen.

[p. 86]

II.

Na dat Hy veertig dagen heeft

Vertoont door teek'nen dat hy leeft,

Om hen te doen gelooven,

Hen leerende gelyk voorheen,

Wat padt men nu hadd' in te treên,

Naar 's Hemels Stad hier boven.

Wat leer,

Met eer,

Zyne volken,

's Hemels tolken,

Zouden leeren,

Eer zy van Jerus'lem keeren.

III.

Maar eer de groote Zeegenaar

Zyn reiz' aanneemt, te wonderbaar,

Verheft hy eerst zyn handen,

En zegent 't Heilig Elleftal,

Door Hem beschermt voor ramp en val,

Bevrydt van zondebanden;

Ten blyk,

Godts Ryk,

Zo vol waarde,

Niet op aarde,

Maar hier boven

Is, om Eeuwig Hem te looven.

IV.

Dus ryst de Heiland boven 't zwerk,

En laat zyn volk in 't aardse perk,

Niet om hen te verlaten,

Maar tot hun welzyn allermeest,

Om van den Hemel zynen Geest,

Den Trooster t'hunner baaten,

Van daar,

Zo klaar,

[p. 87]

 

Af te zenden,

 

Om te wenden,

 

All' hun smarten,

 

En te daalen in hun harten,

V.

Terwyl 't geloovig hart en oog

Zyns volks Hem naziet hemelhoog,

Verschynen straks twee Mannen,

Wier Hemels blinkende gewaad,

Getuigt van hunnen Heilgen staat:

Door Gods Geest aangespannen,

Met last,

Om vast,

Hen te leeren,

Dat Hy keeren,

Zou, en koomen

Zo als Hy was opgenoomen.

VI.

O Jooden, ongeloovig Volk,

Ziet hier Godts Zoon, des Hemels Tolk,

Met glans ten Hemel vaaren,

Geen duivel, dood, geen helsch geweld,

Geen Krygswagt aan zyn graf gestelt,

Kon dezen Held bewaaren.

Wiens kracht,

En magt,

Heeft verslonden,

Helsche vonden;

En verstooven,

Ryzend', in triomf naar boven.

VII.

Myn ziel, verhef u derwaarts heen,

Daar Jesus u is voorgetreên,

Die u van uwe zonden

Bevrydt; en van den helschen nacht,

[p. 88]

 

Door 't geen Hy heeft voor u volbragt,

 

En door zyn dierb're wonden:

 

Laat d'aard,

 

Zo waard,

 

U niet weezen,

 

Om na deezen,

 

Daar te wroeten,

 

Tragt om hoog uw lust te boeten.

VIII.

Daar Hy, aan 's Vaders rechterhand

Gezeeten, d'Eeuwge Vierschaar spant,

En pleit steeds voor de Zynen,

Van waar Hy op den jongsten dag

Neêrdalen zal, om met gezag

Als Rigter te verschynen:

Slaa van,

Hier dan

Toch uw ooge,

Naar om hooge,

Daar uw schat is,

Dan treed gy nooit 't rechte pad mis.