Lusthof van Christelyke dank- en beedezangen

[p. 40]

Donderdagszang.
Geef ons Heeden ons dagelyks broodt.

Spreuken XXX Vers 8 en 9. Armoede, nochte Rykdom en geef my niet: voedt my met het brood mynes bescheidenen deels: Op dat ik zat zynde, u dan niet en verloochene, ende zegge, wie is de Heere? ofte dat ik verarmt zynde, dan niet en steele; ende den Name Mynes Gods aan en taste.

Stemme Psalm. 36 en 68.

I.

o Vader die ons 't voedsel schenkt

Der ziel, waar door men eeuwig denkt

Om U alleen te loven!

Die voor het lichaam zorge draagt,
En 't met zyn nooddruft onderschraagt

Door zegening van boven;

Die al de Schepslen hebt gebouwt,
Daar toe hun nodig onderhoudt,

Op dat zy zouden leeven;

Ten blyke van uw Almagt Heer!
Een goedheit, om daar van ook d'eer

Alleen aan U te geeven.

[p. 41]

II.

Ach! schenk ons, ons bescheiden deel.
De mensch, o Godt! behoeft niet veel,

Als Gy hem geeft vernoegen:

Dat wy de zorg van nu voortaan
Alleen op uwe voorzorg slaan,

Gy zult het toch wel voegen;

Schenk ons maar naarstigheid en vlyt
In ons beroep, dat wy den tyd

Godvrugtiglyk besteeden;

Ach doe ons, wars van ledigheid,
Die menich ten verderve leid,

Gerust ons perk betreeden.

III.

Op dat wy, vergenoegt van geest,
Ons werk volbrengen onbevreest,

Tot eer van U', ô Vader!

Schenk vrugtbaarheid aan vee en veld,
Maak ons tot weldoen regt gestelt,

ô Onuitputbaar' Ader!

Zo word onnutte zorg geweert;
Zo wordt uw wysheid regt geëert,

En 't goede steeds begonnen.

Wel zalig die met U begint,
In wien men al in alles vindt,

Met U is 't al gewonnen.