Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken

[p. 94]

Aen Lesbia.

Neen, lieve Lesbia, ge kunt geen meisjen noemen,
Die op een minnaer, zoo getrouw als ik, kan roemen:
Nooit was er eene, die zoo vurig werd bemind;
Nooit was er liefde, die het op de myne wint.
Toch hebt ge, in weêrwil van die liefde, my verlaten.
Nu moest ik, Lesbia (ach, konde ik maer!) u haten.
Al wilde ik 't zelfs, het ware onmooglyk voor myn hart:
Eens minde ik u met vreugd, nu min ik u met smart.