Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken

[p. 62]

By het huwelyk van een Hollander met eene Brabandsche dame.

Amor is een wondre knaep,

Moeilyk om beseffen;

Wat de kunst ook samenraep',

Hy is niet te treffen.

Dartlend, als een vlinder doet

Om de schoonste bloemen,

Zoekt en vindt hy 't zoetste zoet,

Waer op de aerd mag roemen.

Door zyn treken, slim en koen,

Weet hy ons te winnen,

En een zuchtjen of een zoen

Voert hem 't hartjen binnen.

[p. 63]

 

Gistig soms, als 't leuvensch bier,

 

Wil die Amor wezen;

 

Doch een kleinigheid, een zier

 

Kan hem ras genezen.

 

Wat men van hem dichten mag

 

En van zyn gebreken,

 

Dat hy niets dan och! en ach!

 

In zyn tael blyft spreken;

 

Dat hy, door verdriet gepynd,

 

Met zyn weenende oogen,

 

Steeds vermagert en verkwynt,

 

'k Zeg u, 't is gelogen!

 

Vreugde is Amors element,

 

En 't genot zyn leven;

 

Wie hem volgt en eert en kent,

 

Wordt van smart ontheven.

 

Amor, ja, is vreugdegezind,

 

Amor is een brabandsch kind!

 

 

 

Maer zyn zwager (of zyn broêr? -

 

'k Weet het niet, ik zweer 't je!),

 

Die in 't huwlyk zit aen 't roer,

 

Dat 's een hollandsch heertje'!

 

Hymen, ja, die is bedaerd -

 

Flegmatiek in 't minnen;

 

Welberaden, vast van aert,

 

En niet los van zinnen.

 

Wat hy doet, dat doet hy wel,

 

En na ryp verkiezen;

 

't Is by hem geen kinderspel,

 

Maer hy kan ook kniezen;

[p. 64]

 

Maer hy kan ook knorrig zyn,

 

En tot ys verkouden,

 

Dat men 't waerlyk zonder pyn

 

Niet by hem kan houden.

 

Als de min hem vreugde schenkt,

 

Tempert hy ze in 't smaken:

 

Want het vuer kan, zoo hy denkt,

 

Branden zonder blaken.

 

Doch, waer beiden, eensgezind,

 

Samenkomen, blyven,

 

Daer is Amor niet meer blind,

 

Hymen zonder kyven;

 

Daer wordt de een door d'ander goed,

 

Daer valt niet te beven;

 

Daer 's een bron van hemelzoet,

 

Van een zalig leven.

 

Zoo, waer Belg en Batavier

 

Eens zyn de een met d'ander,

 

Onder Nassau's veldbanier,

 

Daer 's de Nederlander.

 

 

 

Gy, die heden 't hollandsch bloed

 

Met het vlaemsch gaet mengelen,

 

'k Spel u heil in overvloed,

 

En het lot der engelen,

 

'k Spel u de volmaekste min,

 

't Paradysgenoegen,

 

Zoo gy Noord- en Zuiderzin

 

Samen weet te voegen.