Oude Vlaemsche liederen

CCXXX.
Het geuzen-meisje te Antwerpen verbrand.

Wie wil hooren een lied eerbaer?

En dat zal ik gaen zingen,

Al van een meysje van zeventien jaer,

Die de waerheyt wou volbringen.

Zy wiert t'Antwerpen binnen gebragt,

Gevangen en kort gedwongen;

Maer doe zy voor de poorte quam,

Zy heeft vrymoedig gezongen:

‘Och! broeders wilt vast op Christum staen,

En wilt daervan niet keeren.

Dat ick zo zwaer gebonden moet gaen

Is om het woord des Heeren.’ -

In de vierschaer bragt men ze ras,

Om dat meysken t' ondervragen.

Om dat ze zo jonk van jaren was,

Zy meenden ze te vervaren.

Maer doe ze voor de Heeren quam,

Hoort wat zy ging gewagen:

- ‘Och! mijn Heeren hoe zydy op my zo gram,

Heb ik u iet ontdragen?’ -

[p. 481]

6

 

Wat sprak de godlooze party,

 

Om dat meysken te doen verbloden?

 

- ‘Neen, gy moet aflaten uw kettery,

 

Of wy zullen u dooden.’ -

- ‘Och! mijn Heeren dat wil ik gaerne doen,

Kont gy my anders betogen;

De woorden die Christus gesproken heeft koen,

Daerna zal ik my pogen.’ -

De Heeren antwoorden na haer verstant;

Haer sententie zy daer hoorde:

‘Dat zy zou worden aen een stake verbrant.’

En dat met korte woorden.

- ‘Och! mijn Heeren, gy zijt van herten quaet,

Hoe kondy dat gedogen

Te niet te brengen dat vrouw'lijk zaet,

Klaeg ik met weenende oogen.’ -

Met dien quam daer een kapitein,

Die de wereld wou bekleiden.

Vijf hondert gout-gulden boot hy voor haer,

Mogt hy ze met hem leiden.

‘- In niemand en heb ik geen lust;

De wereld wil ik verlaten.

Mijn ziel is in den Heere gerust.

Gaet wandelen uwer straten.’ -

Na de markt wierd zy geleid,

Te branden aen een stake.

Zy bood den scherpregter haren mond,

Zy kuste hem aen zijn kaken.

Hy stak het vier in 't houte koen.

Zy riep; zo luid: - ‘O! Heer verheven,

Al die my deze tormenten aendoen,

O! Heer wilt haer vergeven.’ -

[p. 482]

14

 

Zy stond te branden in het vier;

 

Zy riep al met verlangen,

 

- ‘O! Hemelsche vader, nu scheid ik van hier,

 

Wil doch mijn ziel ontfangen.’ -

[Dit schoone lied, door den reeds zoo dikmaels vermelden heer J.J. Nieuwenhuijzen, van Amsterdam, my medegedeeld, is te vinden in: 't Nieuw Groot Harpje (Amst. 17..), breed 8^o, bl. 34.] Het tiende couplet, misschien ook het twaelfde, is ten opzichte der middeleeuwsche gebruiken zeer merkwaerdig. Men vergelyke er mede de liederen N^rs LXXXII, LXXXIII en CVIII.