Oude Vlaemsche liederen

CCVI.
Van den nachtegael.

Ick wil my gaen vermeiden
In Jesus lijden groot,
Van daer en wil ick niet scheiden
Int leven noch in die doot.

t Is een prieel met bloemen
Bedaut met menighen traen.
Och mocht ick daer in comen!
Mijn truren waer al ghedaen.

Men hoort den nachtegael singhen
Al onder den scherpen dooren,
Sijn herte is vol van minnen:
Die wilt, die macht horen.

[p. 447]

4

 

Een liedeken heeft hi gheheven

 

Al onder den doren groen:

 

‘O vader, willet hem vergheven,

 

Sy en weten niet wat sy doen.’

Die schaker badt om vrede,
Hy mocht wel hebben prijs;
Die nachtegael singt: ‘noch heden
Suldy sijn int paradijs.

O vrouwe, siet hier dijnen soon!
Joannes, die moeder dijn!
Ick hebse u bevolen,
Wilt haer behoeder sijn.’

Hy sanc wel also hoghe:
‘Mijn God, waerom laetstu my?’
Sijn herte wert hem droghe,
Te drincken begheret hy.

Men schanc hem daer te drincken
Edick met galle ghemenct,
Sijn hooft dat liet hy sinken,
Hy sprack: ‘vervult is alle dinc.

O vader, in uwen handen
Beveel ick mijnen gheest.’
Met also soeten sanghe
Voer hy in een ander foreest.

Hy liet de violette
Al onder den cruice staen,
Die hem te Nazarette
So ootmoedelick hadde ontfaên.

Hy liet die open rose
Aent cruice hangen so root.
Haer bladerkens liet sy risen¹;
Die nachtegael bleef van minnen doot.

1 Risen, dalen, neêrvallen. Te Antwerpen nog in levend gebruik.

[p. 448]

[Een devoot e̅n prafitelijck boecxken, inhoude̅de veel ghestelijcke Liedekens e̅n Leysenen. Ghepre̅t in die triumphelike coopstadt van Antwerpen. By mi Simon Cock 1539. 8^o bl. XC_a. Overgenomen door Hoffmann von Fallersleben, Horoe belg., II, 50 en volg. De allegorie van dit lied is niet moeijelyk te volgen. De zingende nachtegael onder den scherpen doorn, is de biddende Christus aen 't kruis, de violette, het zinnebeeld der nederigheid, Maria,-de opene roos Christus wonde in de zyde. Over deze wyze van behandelen raedplege men Hoffmann von Fallersleben, Horoe belg., II, bl. 6. Ten beteren verstande der allegorie, diene het volgende paeschlied niet achter wege gelaten.]