Oude Vlaemsche liederen

[p. 430]

CXCVI.
Nieuwjaerslied.

Met desen niewen jare
So wert ons openbare,
Hoe dat ene maecht vruchtbare
Die werelt al verblijt.
Gheloeft moet sijn dat kindekijn,
Gheeert moet sijn dat maechdekijn,
Nu ende ewelijc tot alre tijt.

Hoe wel was haer te moede,
Doe si in vleisc ende bloede
Aensach haers harten hoede,
Den heer der werelt wijt.
Gheloeft moet sijn, enz.

Si baerden sonder pine
Ende si bleef maghet fine,
Des sondaers medecine,
Des hebben die joden spijt.
Gheloeft moet sijn, enz.

Die enghelen songhen scone
Glorie in den trone,
Ter eren ende ten love
Den kinde, seker sijt.
Gheloeft moet sijn, enz.

Doen achte daghen waren leden,
So wert Jesus besneden,
Al naer den joetscer seden,
Dwelc ons van sonden vrijt.
Gheloeft moet sijn, enz.

[Uit een HS. van de XV^e eeuw, door Hoffmann von Fallersleben overgenomen in zyne Horoe belgicoe, II. bl. 17 en volg. Het lied is daer van negen strofen, doch waervan er vier zyn ingeschoven. Dit blykt ook uit het tweede

[p. 431]

deel bl. 44 van 't Kleyn Paradijsken, waerin slechts de vyf hier gegevene strofen staen; zoo dat er in de middeleeuwen meer handschriften van dit lied, en misschien van geheel den bundel van Hoffmann, zullen bestaen hebben. Gemelde schryver geeft nog een Kersnachtse Nachtegael op, waerin dit lied, zes strofen lang, is opgenomen.]