Oude Vlaemsche liederen

CXCV.
Herderkens-zang.

O Herderkens, laet uw bokskens en schapen!
Den grooten heer, die 't al heeft geschapen,
Is voor u geboren, die al waert verloren,
In d' kribbe geleid in eenen stal,
O menschen, om Adams val.

[p. 429]

 

Hy wort nu gevonden, in doekskens gewonden:

 

De moeder en maget is een:

 

God vader is vader alleen.

 

Sa ras, herderkens op de been!

 

Herderkens loopt, loopt, herderkens loopt, loopt;

 

Herderkens loopt, loopt, herderkens loopt, loopt;

 

Na, na, na, kindeken teêr;

 

Sus, sus, sus, krijt toch niet meer.

Komt, laet ons gaen bezoeken, in doeken,
Dat kindeken teêre, des werelts heere,
Die van onze kudden den wolf zal schudden,
Die voor ons in een kribbe leit,
Zoo heeft ons den Engel gezeit.
De herderkens zingen, de lammerkens springen,
Den hemel en aerde schept geneugt,
Zy zingen Gods glorie en deugt,
Aen de menschen peys en vreugt.
Kindeken slaept, slaept, kindeken slaept, slaept;
Kindeken slaept, slaept, kindeken slaept, slaept;
Na, na, na, kindeken teêr,
Sus, sus, sus, krijt toch niet meer.

Maer eer wy gaen al d'ander' opwekken,
En eer wy van hier naer Bethlehem trekken,
Wat zullen wy geven, om niet te beven,
In dezen zeer langen kouden nacht?
Zoo dient hem een beddeken sacht;
Zoo 't krijten zal willen, wy zullen het stillen
En paeijen met spelen en zank,
En fluyten een heele nacht lank,
Zullen 't zoenen met zoet geklank,
Zingen na, na, na, zingen na, na, na;
Zingen na, na, na, zingen na, na, na;
Na, na, na, kindeken teêr,
Sus, sus, sus, krijt toch niet meer.

[Oude en Nieuwe Kers-gezangen, bl. 19 en volg.]