Oude Vlaemsche liederen

[p. 403]

CLXXIX.
Opwekking tot zang.

Jeughdige Nimphen die 't boerten bemind,
Vrolike herten, hoe mach het doch komen
Dat men, in plaetse van 't singen, begind
Stil en hoe langer hoe meerder te dromen?
Is de genuchte dan so besnoeyd
En uyt u ieughdige harten geroeyd
Dat die niet weder en bloeyd?

De tijd sal u vallen soo veel te lanck,
Laet ons wat lacchen, wat mallen, wat deunen,
Singhen en springhen, ja maken een klanck
Datter de kamer begind van te dreunen:
Hey, wie weet wanneer het ghebeurd
Dat men 't geselschap dus t'samen bespeurd?
Waer toe dan nu ghetreurd?

[p. 404]

3

 

D'ouderdom komt ons doch op de hand,

 

En ons ontslippen de ieughdige jaren,

 

't Wellick de vreughden dan steld aen een kant,

 

Voorts soo beginnen wy dan te bedaren.

 

Dus wild doch in u luchtige jeughd

 

Niet laten te bruycken, in eeren en deughd,

 

De blije bequame geneughd.

Sult ghy dan niet beginnen een reys?
Waer na begeert ghy doch langer te beijen?
Naeste gebuurtje voldoet ghy mijn eys,
Heft op een liedtjen, men sal u geleijen:
Zijt ghy beschaemd? ey houd doch u k'leur,
Meught ghy wat wachten, ick sing u wel veur,
Soo niet, ick geef u de keur.

[Friesche Lusthof, door J. Starter, bl. 9.]