Oude Vlaemsche liederen

CLXVII.
Zy is my zoo zoet.

Zy is so niet als ik gesint,

Zy sal niet ligt van liefde sterven,

Sy is gestadig als de wint;

Nogtans kan ik haer qualijk derven:
Want haer bijwesen is my so soet,
Dat zy my dikmaels vreugd aendoet.

[p. 382]

2

 

Als ik haer om een kusje kwel,

 

Zy zegt: schoon kind laet ons wat praten,

 

Het weigeren dat staet haer wel:

 

Nogtans kan ik haer qualijk laten;

 

Want haer bijwesen is my so soet,

 

Dat zy my dikmaels vreugd aendoet.

't Zy dat ik eet, of dat ik drink,

Het zy ik zie, of smaek, of hoore,

Haer wesen is mijn herten sin,

Haer stemme klinkt staeg in mijn ooren.
Haer oogen als twee sterren schoon;
Haer hoofd verdient een gouden kroon.

Eer zal het water staen in brand,

Eer zal het aerdrijk starren dragen,

De lucht met boomen staen beplant,

Eer zal de zon zijn gang vertragen,
Eer zal de hemel zijn de hel,
Eer ik haer uit mijn zinnen stel.

Vaerwel dan Filis, waerde maegd?

'k Zal altijd liefde tot u dragen,

En toonen dat ik blijf uw slaef,

Zoo wel by nachten als by dagen,
Zoo lang mijn lief, mijn Filis leeft,
Zoo lang mijn ziel maer asem heeft.

[Thirsis Minnewit, I, bl. 153.]