Oude Vlaemsche liederen

CXXXVII.
Jagerslied.

- ‘Schoon maegd, ik heb u nu zoo lang gevrijd!
Die jaegt en die niet vangt, die berst van spijt.
Om u ging ik zoo dikwijls op de jacht.
Zoo nu door my geen wild wordt aengebragt,
My dunkt dat ik versmacht.’

- ‘Is 't dat gy tot de jacht genegen zijt,
Zoo moet g'u oefenen in lijdzaemheyd;
Want al die jaegt moet weten voor gewis
Dat elke scheut niet juyst een vogel is.
Die schiet, schiet dikwijls mis.’

- ‘Ach, toon dat gy een trouwen jager acht,
Die naer uw liefde jaegt uyt al zijn macht.
Eylaes, dat ik de weêrmin niet en win
Van u, die 'k uyt geheel mijn hert en zin
En boven al bemin!’

[p. 331]

4

 

- ‘Ey lieve weyman, zijt toch niet beducht,

 

Om dat ik van het net der liefde vlucht.

 

Het wild en hoort niet naer des weymans lied;

 

Het haesken vlucht en bergt zich in het riet,

 

Als 't jagers hoort of ziet.’

- ‘'T is waer, het haesken vlucht, als 't is in nood,
Om dat de brakken haken naer zijn dood;
Maer 't is om 't leven dat ik jaeg en vry,
Om saem te leven, ik en gy:
Ach, waerom vluchte-my?’

- ‘Gy doet gelijk een looze weyman doet,
Gy lokt het vogeltjen, gy fluyt het zoet;
Maer als het vogeltjen, maer als de bruyd
Door 't zoet geluyd raekt in de muyt,
Dan is dat fluyten uyt.’

- ‘Och, neen beminde, neen, en denk dat niet,
Mijn zang by u is geen bedrieglyk lied.
Hoe dat mijn liefde ouwer worden zal,
Hoe dat mijn hert ook trouwer worden zal:
En vrees toch niet met al!’

- ‘Ziet dat gy om een haesken, dat gy vrijt,
Uw beste peerd den hals niet af en rijdt.
Hy vangt den haes die in de jacht volherdt:
Hoe meer gy jaegt hoe meer dat ook mijn hert
Door u gevangen werd.’

[Door Willems afgeschreven, zonder te vermelden waer. Dit lied behoort ongetwyfeld tot de zeventiende eeuw.]