|
| |
| |
| |
CXXII.
Nonneklachten.
1
Ik hoorde lest in deze dagen,
't Zei: ‘Moet ik het hier al bezuren
Of is er voor my geene raed?
Och, neen, och neen, 't is al gedaen,
'k En mag niet spelen noch wandelen gaen.
Ach, ach, ach, wat heb ik gedaen!
| |
| |
2
Zy wisten my zoo zeer te vleijen
Gy zijt vast tot den doek geboren,
Gy zijt de bruid die hy bemint.
Nog langer te wachten en is geen profijt,
Sa, laet u maer kleeden, het is meer dan tijd
Dat gy ook een nonneken zijt.
3
En toen ben ik door zoete reden
Zy waren my al zeer bevallig
En toonden my een bly gelaet.
Zy zeiden: ‘maseurken al valt het nu zwaer,
En weest niet bedroefd, het en duert maer een jaer,
't Is vreugden en spelen daer naer.’
4
Ik dacht die vreugden en dat spelen
Achter de straten te gaen zwieren
En nevens my een jong gezel,
'k zou lonken en pronken als een jonkvrouw,
'k zou nygen, dat 't hemdeken naslepen zou,
Ach, ach, ach, ware ik eene vrouw!
5
Nu lig ik heele lange nachten
| |
| |
Want als my God den slaep zou jonnen
Zoo dat ik seffens weêr ontwaek:
‘Maseurken, de metten zijn al geluid!’
Dan moet ik al spoedig te beddewaert uit,
Ach, ach, ach, hoe ben ik verbruid!
6
Komt iemand om met my te spreken
Zeg my het maer: of zijn 't secreten
En koom ik voor, ik zit in 't net;
Zijn 't naesten, zijn 't vrienden, men staet achter my;
'k En spreek van mijn leven geen woordeken vry,
Ach, ach, ware ik uit de ly!
7
Is er dan niemand meer te vinden
En altijd in dit droevig klooster
Och, kwam er toch eindelijk een!
Wist ik hem te vinden in kerk of in kluis,
Of ware ik een vogel ik vlog er hem t' huis.
Ach, ach, ach, wat bitter een kruis!
8
Oorlof, gy nonnen en beggijnen,
Daer zijn zoo vele creaturen
Aen wie de nonnendoek berouwt;
Daerom, wie ook lust heeft tot zulk eenen staet,
Ik bid u zoekt langer naer beteren raed,
Ach, ach, 't is zoo dikwijls te laet!
| |
| |
[Te vinden in Willems gezangboek onder Nr 29, zonder vermelding waer het genomen is. Alleen staet er by aengeteekend dat het vers in 't 7e couplet:
En ware ik een vogel, ik vloog er hem thuis.
aen het hoogduitsch lied herinnert der Flug der Liebe (Herders Volkslieder, I, s. 104). Ook by Kretzschmer, I, 149; Erk und Irmer, II, 3.
Wenn ich ein vöglein wär',
Und auch zwei Flüglein hätt',
Weil's aber nicht kann seyn
In Thirsis Minnewit, I, bl. 141, vinden wy eene Maegdekens-klagt, waervan de aenhef aenduidt dat de schryver het Nonneken voor oogen gehad heeft. Deze klagt luidt aldus:
1
‘Wat moet ik, wat moet ik verdragen!
Dat minnen, dat minnen van binnen!
Nu ben ik, nu ben ik verlaten.
Och ik ben, och ik ben schier besweken.
2
Sijn trouwtje, sijn trouwtje verheven;
Hy mijn hertje, hy mijn hertje kwam strelen.
Ik plagt er om te lachen,
In tranen, in tranen en klagten:
Verandert, verandert in zuchten.
3
Als ik er de liefde moet laten?
Sijn verandert in zuchten,
Waer zal ik, waer zal ik naer vlugten?’
| |
| |
Uw tranen, uw tranen afdroogen.
Laet staen lief, laet staen lief uw klagen.
4
Als gy niet, als gy niet kunt winnen:
Uw zieltjen, uw zieltjen kwam plagen.
Die u zal, die u zal bederven.
Hy wenscht naer uw lyden,
Die gy eerst, die gy eerst zoo vrydden.
5
Maer Gode, maer Gode hoe schrander
Dat hem schijnt te baten,
Wie kan dat, wie kan dat verlaten?
- ‘Neen, waerde Clarinde,
En jonger en jonger beminde,
- ‘O Herder, o Herder verheven!’]
|
|
Auteursrechtvrij