Oude Vlaemsche liederen

[p. 269]

CXII.
Van een loosen Boerman.

Hey wie wil hooren singen,
Van vreugden dat 's een liedt,
Van een soo loosen Boerman
Die sijn vroutjen in doolen liet.

De boer ging na de kercke,
Sijn thresoortje¹ dat hy toe sloot,
In alle so korte mijlen
So quam daer een kalis² om broot.

- ‘Ick heb jou niet te geven,
Sprack daer dat vroutjen fijn,
Dan een nachtjen by my te slapen,
Maer het moster verhoolen zijn.’

- ‘Och, mocht my dat gebeuren,
Sprack daer de lantsknecht stout,
Ick souder niet willen voor kiesen
Jou silver ende roodt gout.’

Sy gingh na haer slaepkamer,
De lantsknecht volgde haer naer;
Sy trock hem van haer mans kleeren aen,
En daer mede so liet sy hem gaen.

De landsknecht over der heyde ging;
Hy hief op, en sangh een liedt
Van een so loosen boerman,
Die sijn vrouken in doolen liet.

1 Thresoortje, fransch dressoir, wat men later buffet heette.

2 Kalis, kalaert, arme vent, schooijer.

[p. 270]

7

 

De boer lagh in de biesen,

 

Hy hoorde de woorden oprecht;

 

‘Wat hebje van myn te singen?’

 

Sprak de boer tot den landsknecht.

- ‘Ick heb van jou niet te singen,
Van jou vrouken en weet ick niet;
Een also leyden mare
Is te nacht in mijn droome geschiet.’

- ‘Is also leyden mare
Te nacht in jou droome geschiet,
So gaet en drinkt, koel ister de wijn,
En melter dan niemant niet.

[Haerlems Oudt Liedt-boeck, bl. 69.]