Oude Vlaemsche liederen

[p. 210]

LXXXV.
Gestraft bedrog

Het soud' een suyverlijcke¹
Des avonds gaen om wijn,
's Avonds wel also late.
De Ruyter quam haer te sprake
En hy hietense wellekom zijn.

Hy nam de suyverlijke
By haer sneewitte hant,
Hy settese aen zijn zijde;
Wat hy dede sy moest het lijden,
Haer eertjen en duerde niet langh.

Maer doe de stoute Ruyter
Zijn wille hadde gedaen,
Hy seyd: ‘Wel schoon Jonckvrouwe,
Had gy u eertjen behouwen!
Ghy meugt wel t'huyswaert gaen.

- ‘Waer sal ick henen rijden?
Waer sal ick henen gaen?
Had gy my maget gelaten,
Een maeghdeken van der straten,
Ghy had veel beter gedaen.’

- ‘Had ick u maegt gelaten,
Een maegt so ick u vant,
Ghy sout fier zijn boven geschreven²,
Ghy en waert geen maegt gebleven,
Want de somer is noch langh.’

1 Een meisje die nog zuiver, nog maegd is.

2 Boven geschrift, niet om te beschryven.

[p. 211]

6

 

De maegt die keerde haer omme,

 

Eenen gang is sy gegaen:

 

Sy ging haer moeder vragen,

 

Of sy over den Ruyter wou klagen,

 

Want hy had haer groot leyt gedaen.

Men nam den stouten Ruyter
Gevangen gelijck een dief,
Al tusschen twee heeren knapen;
Schoon spreken mogt hem niet baten,
Gevangen so moest hy zijn.

Men deed' den Ruyter leggen
Al op eene pyne-banck,
De pyn-bank was so kleyne,
Dat dede den Ruyter weyne,
Dat lagh onder 's Heeren bedwanck.

Men dede den Ruyter knielen
Al voor dat blanke zweert.
Gesellen wilt dit onthouwen,
Dit komt van schoone vrouwen:
Laetse varen diese niet begeert.

[Haerlems oudt Liedt-boek, bl. 63. Dit lied werd gezongen op de wyze: Wy vinden klaer beschreven.]