Oude Vlaemsche liederen

[p. 186]

LXXII.
Des Markgraven zoon.

Daer reeter een ridder al door het riet,
En hy hief op en sanc een liet,
En een lietje met heldere stemme
Dat het tusschen twee bergen klemde.

En dat verhoorde een joncfrou fijn,
Sy lacher op hare slaepcamer allein,
En sy vlechte haer haertje met sijde,
Met den lantscnecht woude sy rijden.

De lantscnecht hatse so lief en weert,
Hy settese voor hem op sijn peert,
En voerdese in corte wijlen
Wel vierenseventich mijlen.

Hy voederse over een acker was wijt,
Die was er met roode roosjes bespreit;
Hy seide: ‘Vrouw maget, ghy moet achterwaerts staen;
Mijn grauwe ros is er so moede van gaen.’

- ‘Waerom so soudick achterwaerts staen?
Had icker mijn vaders rade ghedaen,
Daertoe mijn vrouw moederkijns wille,
Ick hader gheweest een keiserinne.’

[p. 187]

6

 

- ‘Had ghy er gheweest een keiserin,

 

En ick er een marcgraef sijn sone bin,

 

So laet het u, mooi meisken, niet rouwen,

 

Want morgen sal ick u trouwen.’

- ‘Eer ick was uw ghetroude wijf,
Veel liever verloor ick mijn jonge lijf;
Eer ick was uw ghetroude huisvrouwe,
Ick liet liever mijn hoofdjen afhouwen.’

Eer sy er dat woordje ten halve sprack,
Haer hoofdje al voor haer voeten lach,
En met een al so scerp swaerde
Sloech hy er dat hoofdje ter aerde.

Hy nam het hoofdje by het haer,
Hy wierpet in een fontein was claer,
Een fontein was diep van gronde:
‘Leg daer u lachende monde!

Leg hier, leg daer u lachende mond!
Ghy hebt my ghecost so veel duisend pond,
En so menighen penninc root goude;
Uw hoofdje is al afgehouden.’

[Uit De Vrolijke-Oost-Indies-Vaarder, Amst., by de Erven de W^e Jacobus Van Egmont, bl. 27-28, overgenomen door Hoffmann Von Fallersleben in de Horoe Belgicoe, p. 2, 162, enz. Nagenoeg dezelfde tekst bestaet in 't hoogduitsch, te vinden in den Wunderhorn, I, 37-39, by Kretzschmer, Deutsche Volkslieder, II, N^o 95, van waer ik de melodie overnam. Het begin komt gansch overeen met het lied van Halewijn; in beide wordt een meisje, eene konings dochter, door den zoeten zang des ridders betooverd. Zie hier voren bl. 116 en volg.]