Oude Vlaemsche liederen

[p. 77]

XXXIV.
Het standbeeld van Duc d'Alf.
(a^o 1569.)

Wie dat sich selfs verheft te met,
Wordt wel een armen sleter:
Duc d'Alf, uw beeld, tot spijt geset,
Ware afgebroken beter;

Uw boose daed,

Die ghy begaet,

By allen toch onlijdig is,

En strijdig is

Met onser landen staet.

Doch 't schijnt ghy nergens naer en vraegt;
Ghy wilt het al verscheuren;
Maer die daer doet wat God mishaegt
Sal 't eynde noch betreuren,

Als hy, vol noot,

Sal naeckt en bloot

Voor Godes oordeel schuldig staen,

Onduldig gaen,

Verwesen totter dood.

[p. 78]

3

 

Die boos is groeyt een wijl seer wel,

 

Doch 't eynde staet te vreesen.

 

Siet, Lucifer quam in de hel

 

Door sijn hoveerdig wesen,

 

Daer 't volck sich al

 

Aen spieglen sal,

 

Indiense soecken goeden spoet;

 

Want hoogen moet

 

Gaet altijdt voor den val.

Nederlandtsche Gedenck-Clanck, door Adrianum Valerium. Haerlem, 1626, bl. 62.