Oude Vlaemsche liederen

[p. 29]

Minneliederen van Margaretha van Oostenryk. († 1530.)

XV.

Moderato.

Myn hert-ken heeft al - tijds ver - lan-ghen, Naer u die

al-der-lief - ste mijn, Die al-der-lief - ste mijn

U lief-de he - vet my soe seer be-van - ghen, U vry

ei- gen' wil-lie sijn U vry - ei - gene wil - lie sijn.

Mijn hertken heeft altijts verlanghen
Naer u, die alderliefste mijn!
U liefde hevet my so seer bevanghen!
U vry eigene willic sijn.

Voor al die werelt, alghemeine,
Zo wie dat horet ofte siet,
Hebdy mijn herteken geheel alleine;
Daerom, lief, begheeft my niet.

[p. 30]

XVI.

Larghetto.

Ghequetst ben ic van bin - nen, Duer - wont mijn hert soe

seer, Van u-wer ganscher min - nen, Ghe-quetst soe lanc soe
meer. Waer ic my wend, waer ic my keer, 'K en kan ghe-
-rus-ten dach noch nach - te; Waer ic my wend, waer ic my
keer, ghy sijt al - leen --- in mijn ghe - dnch --- te.

Ghequetst ben ic van binnen,

Duerwont mijn hert soe seer,

Van uwer ganscher minnen,

Ghequetst soe lanc soe meer.

Waer ic my wend, waer ic my keer,
Ic en can gherusten dach noch nachte;
Waer ic my wend, waer ic my keer,
Ghy sijt alleen in mijn ghedachte.

XVII.

Pour ung jamais ung regret me demeure,
Qui, sans cesser nuyt et jour, à toute heure
Tant me tourmente, que bien vouldroie morir;
Car ma vie est fors seulement languir:
Parquoy faudra en la fin que je meure.

[p. 31]

2.

 

D'en eschapper l'atente n'est pas seure,

 

Car mon las cueur en tristesse labeure,

 

Tant que ne puis celle doulleur souffrir,

 

Et sy m'est force devant gens me couvrir:

 

Parquoy fauldra en la fin que je meure.

De mes fortunes pensoie etre au deseure
Quant ce regret mauldit, où je demeure,
Me courut sus pour me faire morir.
Delaissée fuz seule sans nul plaisir;
Parquoy fauldra en la fin que je meure.

XVIII.
Rondeau.

Tant que je vive mon cueur ne changera
Pour nul vivant, tant soit-il bon ou saige,
Fort et puissant, riche, de hault lignaige.
Mon chois est fait, aultre ne se fera.

Il peult estre que l'on devisera:
Mais jà pour ce ne muera mon courage

Tant que je vive.

Jamais mon cueur à l'encontre n'yra
D'ung franc vouloir l'en ay mis en ostaige.
De l'en oster point ne suis si volaige.
Où je l'ay mis à tousjours mis sera,

Tant que je vive.

[p. 32]

Drie bundels muziekstukken en gedichten met nog eenige, deels op doek deels op papier, geschrevene liederen, alle berustende in de Bibliotheek van Bourgondie te Brussel, worden aen Margaretha van Oostenryk, moei van Karel V, toegeschreven, doch zyn waerschynlyk niet alle door haer gedicht of in muziek vervat. De bovenstaende twee vlaemsche liedjes met melodien zyn my, in der tyd, door den heer Van Hulthem, medegedeeld, toen die heer bibliothecaris der opgemelde bibliotheek was. N^o XV, tot een vierstemmig gezang op maet gebragt, en gevarieerd, staet afgebeeld in eene plaet in myn Belgisch Museum, deel I, bl. 204. Men vindt dit lied ook als motief van eene Misse, in een handschrift ter Bibliotheek van Kameryk (N^o 124 van den Catalogus aldaer). Het andere lied, N^o XVI, staet in eene oude verzameling van vlaemsche liederen ter Bibliotheek van Doornik, en de muziek daervan is in de Souterliedekens (Antwerpen 1540) gedrukt voor Psalm CI, dragende aldaer het opschrift Na die wise: Ghequetst ben ick van binnen. Al deze stukken verschillen zeer van elkander in de muzieknoten. Ik heb my, in myne keuze tusschen de varianten, het digtst gehouden by de oudste en eenvoudigste voorstellingen, voornamelyk by de Souterliedekens, als zynde toen in den mond des volks. Wat de overige liederen en gedichten der vorstinne betreft, zie myn artikel Margaretha van Oostenryk, in het Belgisch Museum, deel I, bl. 196-205, en deel IX, bl. 141.