Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 1

[p. 206]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
II. Dialect van Gent¹.

Ne man hoi² twee³ zeuns, en de jongste van de twee zei⁴ an zy⁵ voider: voidere, gé my 't poirt van 't goed⁶ da me toekomt, en hy deeldege hulder⁷ 't goed. En eenige doigen noir dien⁸ moiktege de jongste zeune pak en zak, en vertrok noir e ver land, doir hy al zy goed vermuëstege⁹ mé kwasten.

Ois 't al op was, esser ne gruëten hongersnuëd in da land gekome, en hy begost oiremoe te leiën. Toes gink¹⁰ hy op, verhuerdegem an nen burger¹¹ van da land, en den dieën zond hem noir zyn hofsté om de verkens te wachten. Hy zoe gèren zynen buik¹² gevuld hên met den afval die de verkens oiten, moir niemand gaf er hem van.

Hy kwam tons tot zy-zelven en zei: hoe véle knech-

1 Medegedeeld door den Eerw. heer J.J. De Smet en door den heer Ph. Blommaert.

2 Nergens wordt de h geaspireerd; oi klinkt als in 't fransch.

3 ee klinkt als ie in het fr. sied.

4 ei byna als ê in être.

5 y als in het nederduitsch ei.

6 oe als ou.

7 u vóór de l als u in un (een weinig korter dan eu).

8 ie, als de lange i in mine, crime, estime.

9 uë, de u uitgesproken als in une, de ë als een e-muet; doch beide letters maken te samen maer eene silbe, door den vluggen overgang in de uitspraek.

10 in als in inconstance.

11 u, byna als eu; doch korter, even als in de aenmerking 7.

12 ui, omtrent als eu.

[p. 207]

ten in me voiders huis hên bruëd in overvloed, en 'k vergoijekek hier van honger! 'k zal opstoin en by my voider goin, en 'k zal hem zeigge: voidere, 'k hê mesdoin tégen den hémel en veur eu: 'k en ben ni wèrd dadde mei ewwe zeune heet; moik my gelyk ois eene van eu knechte. Tons stond den dompelere¹ op, en hy kwam by ze voider; moir den diene hoi hem van verre gezien, en kwamp vul méleiën geluëpe, en hy viel hem in d'oireme, en kusteg'hem. De zeune zei: voidere, 'k hê mesdoin tégen den hémel en tégen eu; 'k en ben ni werd dadde mei ewwe zeun heet. Moir de voider zei an zyn knechte: hoist hulder! hoilt zyn beste kezakke, en doe se hem an; stéek ne reinc an zyne vinger, en schoens an zyn voete; hoilt en sloit e vet kalf; me zullen éten en kermessen; want diene zeune was duëd, en hy es verreze; hy was verlore, en hy es gevonde. En ze begoste te smullen.

Ondertusge² kwam den ewste zeune van op 't land, en ois hy ontrent 't huis kwam huërdege hy 't muziek en 't gespel: hy hurkte nen uëgenblik, en riep tons eene van de knechte, om te vroige wa dat da was. De knecht zei: eu broer es gekome, en eu voider hé 't vet kalf geslége, om dat hy hem gezond wére ziet. Den ewste zeune moiktege hem dul, en hy en wilde niet in huis goin. Tons kwamp de voider en begost hem schuëne te spreken; moir hy antwoordege an zy voider: kêjekkek eu zuë véle joiren gediend, en 'k en hê vam me léve eu gebod ni te buite gegoin; moir g'en het ze léve geen boksken of geete gegéen om men vrinde mé te tractére, en ois ewwen andere zeune wére komt, die ze goed opgéten hèt mé slecht vrewvolk, g'het e

1 Dompelere, sukkelaer.

2 u vóór s als eu, doch zeer kort, als u in un.

[p. 208]

vet kalf geslége. Dan zei de voider: ge zy ge gy altyt by my, en al 't myne es 't euwe; moir me moeste kermessen en leute moiken¹, om dat eu broere duë was, en dat hy verrezen es, en dat hy verlore was, en wére gevonden es.

1 Leute maken, vrolyk zyn; in 't hollandsch: veel pret hebben.