Zo, dit was dus het verhaal over mijn leven. Ik kan niet doorgaan met dit dagboek van een straathond, nu ik geen straathond meer ben. Dus stop ik er maar mee.
Beste kinderen, komen jullie me eens opzoeken, ik woon in het derde huis vanaf de Chinees op de hoek. Je hoeft geen lekkere hapjes voor me te brengen. Geef die maar gerust aan je eigen hond thuis. Ik ben al eraan gewend om niet veel te eten. Haast mijn hele leven heb ik mijn eten zo piki-piki bij elkaar moeten scharrelen. En tenslotte geeft Oma me wat ze kan missen. Ja, ik vind het nog steeds een luxe dat ze nu elke dag mijn bordje eten voor me klaarzet.
Maar één ding moeten jullie me beloven. Als jullie een keer komen, àls jullie komen, dan moeten jullie me niet plagen, hoor! Beloven jullie dat? Vooral Johnny, Iwan, Ricardo, jullie jongens houden er soms van om honden op te jagen. Maar doe het dan niet bij mij. En ook niet bij andere honden. Ik verzoek je. Wij honden vinden dat helemaal niet leuk! Ik neem afscheid. Ik geef jullie een poot, en ga dan weer lekker slapen. Tot ziens hoor, en... tan bun!
WOEF!