Den Laplandschen tovertrommel

[p. 44]

Nommer 8.
Maandag den 20 Augustus 1731.
Den Laplandschen tovertrommel.

- - - - - - & tamen alter,
Si fecisset idem caderet sub judice morum.
Juven. Sat. 4.

Den grootsten hoop der hedendaagsche dichters slacht onze Nederlandsche vertaalers, en taalkundige Notarissen, dewelke daagelyks theologiesche boeken en uytheemsche brieven verduytschen, zonder taalkunde, styl, of geest.

En des al niet te min is dit een vaste waarheyt, dat een bezaadigt air, een zoetekoeks accent, en een blonde Spaansche peruyk, wiens krol de dubbelde Okkernooten overtreft, vry meer vermoogen hebben by een baatzuchtig Boekverkooper, als een blonde peruyk du bel air, een vacht die nog hooger gloeit als de kreeft in den zodiak, en als een gang zo los als [p. 66=58]een Parysche sprinkhaan; welke wonderspreuk ons nog in het voorig winter saisoen is gebleeken.

Doch, of het papier gewas van den penwarmoesier Campo, niet ruym zo hoog zal in prys steygeren, in het jaar duyzend achthondert en een, als het mager wintergraan van den inkboer Klaar om hoog, wil ik, die noch wel zo nieuwschierig ben als een ongevlymde kloosternon, mids dat den tyd my zulks toelaat, met vermaak ondervinden.

Om nu den leezer niet op den tuyl te houden met een praatje, is ons verzoek, van den volgenden brief, by een groot hoveling in het Latyn gedicht, en by ons in het Nederduyts vertaalt, met meer aandacht, als eenzydigheyt, te doorloopen.

Een brief vertaalt uyt Horatius.

Kan Koos zyn grootsche ziel bepaalen,

In een Westfaalsche ham, en in een kleyn vertrek,

Dan noode' ik tegens acht, dat's 't langste tydbestek,

Uw aan myn huys, om met my vrolyk te' avondmaalen.

Ses drielings flessen bergerak

Staan reeds geplant, om Koos op 't vriendelijkst in te nooden,

Vervolgens zal Lombard's pontak,

Doch buyten tel, de vreugde en bel humeur vergooden;

En dan noch boven dien, tot aangroei van 't vermaak,

[p. 45]

 

Krygt ieder gast zyn fles Bourgonje, dat 's het taak.

 

Dit is myn krygsmacht, vriend, waar mee'k uw't hooft zal bieden,

 

En slaaje het heir, fiat, 'k hou stand, en wraak het vlieden.

 

Bereeds is de' oorlogs vaan ontrolt,

 

Die trotse wimpels van het Koninglijk^* Granaden,

 

Waar op het druyvebloed tot marmelade stolt,

 

[p. 67=59]En 't blinkent schenkbort wacht uwe' orders om te laaden:

 

Op deeze wyze ontwykt een Wysgeer 't naar gedacht,

 

Schuldeyschers billets doux, en 's huysheers spiegelklacht.

 

Ook zal geen Roozemond ons aan het oor gaan lellen

 

Dat onophoud'lijk airtje, van

 

Ey kom te bed, myn kind, ey repje waarde man,

 

Ik wil alleen geen klokslag tellen.

 

'k Zeg dat een rustig borst de lukgodes versmaat,

 

Wanneer de vreugd niet tot het tant qu'il dure gaat.

 

Het is een dolheyt en geen spaarzaamheyt, te dulden,

 

Dat naar uw dood een ligtemis,

 

Uw maangraag meysje schaakt, dat met de goud vernis,

 

By uw bezuynigt, dan een jakhals gaat vergulden.

 

Is dan de vreugde' en wyn aan my 't verbooden lant,

 

Uyt vreeze voor 't geroep, Ha, dat 's een losse quant!

 

Wie, dan een minnaar van god Bacchus fyne droppen,

 

Sprak ooit een hartig woord, of maaide 's vyands koppen?

 

't is Ariadne's troost voor wien ik nederbuyg,

 

Want zyn bekranste kelk schenkt moed, en wapentuyg:

 

De wynspons droogt het vocht van alle traanenvlieten,

 

't Verrykt den kalis, en doet hem zyn wensch genieten:

 

Zelfs Frans, die lijk een Job thans op den mesthoop zit,

 

Springt als een kievit in een^** kikkersteegsche kit.

 

 

 

Die wonders zal ik thans verrichten,

 

Ook zulje een netheyt zien, (geen Neerlands zind'lijkheyt,

 

Waar van dat Campo's pen heeft eertyds breed geweyt)

 

Maar wel een properheyt, die zelfs een Non zou stichten:

 

En als het laatste disgeregt

* De Koninglijke granaatbloem is een soort van superfyn damast tafelgoed, bekent by Haarlems fabrikeurs in tafellakens en servetten.

** Een eng steegje tot Rotterdam, in veele deelen gelijk aan de Amsterdamsche Servetsteeg, of Duyvelshoek.

[p. 46]

 

De tafel raakt, zal meyd en knegt,

 

Ook ilico verkassen,

 

Waar op ik dan als waerd zal op uwe orders passen.

 

[p. 68=60]En vorders is, myn gulle Koos,

 

Ons zinnebeelt een witte roos.

 

Indien nu Campo's scherts, en Jakob's minverhaalen,

 

Uw niet mishaagen, is 'er kans,

 

Om onder ons, dat 's onder mans,

 

De blyde auroor uyt 't bed te haalen[.]

 

Voor 't laatst, myn uytgeleezen vrient,

 

Ben ik met geene knegts gedient;

 

Beproef dan zoje kond dat lastig vee te' ontduyken,

 

Geen krygslist is bedrog, zelfs niet in wyn te sluyken.