Den echo des weerelds. Deel 2

[p. 177]

No. 23

Maandag, den 24 Maart 1727.

Qui cogitat de Nuptiis, non cogitat bene,
Cogitat enim, contrabit de binc Nuptias,
Malorum Origo quum sit hac Mortalius.

IK ontmoete onlangs een jong Heer op de Keyzers Gragt, die my fluks een Hand toeftak al ommers zo wit als het Masker van een Geeft, en die my door een fransche Embrassade een nieuw koffikoleurt Kleed zo vol Paruykpoeder gooyde, dat het voor altoos geschonden was, niet eens gedachtig dat een Autheur maar eens per Olympiade van Vacht, en pas driemaal in een halve Eeuw van Linnen mag vervellen. Dat Heerschap had het bly Gelaat van een Narcissus, was zo blook van Tronie als zyn Kabretleere Handschoenen, en al zyn beweegingen waaren zo regulier als de Kloosterpligten van la Trappe. Die Knaap wiert gemainteneert by een Dame die gevloekt was met een oude kromme Podagrist, en zy kleede en reede dien jongen Heer om langs zyn Bemiddeling het kromge-

[p. 178]

beent en het podagreus Broedsel van haar Familie te verbeteren, welke kleyne Kabouters echter in spyt van die Voorzorg krom en scheef ter Weerelt kwamen, doch voorzien met Verstant om daar tegens hun Mismaaktheyt op te weegen.

Ik vroeg hem, Of by reeds getrouwt was? en hy andwoorde met een dartele Lacgh, Neen Echo des Weerelds, ik ben als nog niet getrouwt, dewyl ik wel eer eens heb gehoort dat een Man die zig aan het Huuwelyk, en een Dief die zig aan de Snop vaftbegt, 'er zelden afraaken zonder Schade. Het Huuwelyk en de hooge Jaaren begeert men beyden, en zo dra zyn wy in die tweevoudige bezitting niet geraakt, of het Leedweezen volgt de Possessie. Als een Vrouw van daag den Man op den Teen treed, zal zy hem morgen op het Hoofd poogen te trappen. Den rondste Cirkel heeft zyn Middelyn, het gonstigste Stargezigt heeft zyn Tegenstreeving, en het beste Huuwelyk heeft zyn Rampen. Een gelukkig heutwelyk is het Paradys des Weerelds, en een kwaade Keus is het Vagevuur des Leevens; het laatfle is zo gemeen als een berooit Chymist, en het eerste is zo zeldzaam als den Steen der Wyzien.

Ik moest hartiglyk lacghen over die met pit en marg gelardeerde Zinspreuken, en dewyl ik oordeelde dat men een Pligtpleeging uyt Kassandra wel mag beandwoorden met een Kompliment uyt de onvergelykelyke Ariane, repliceerde ik hem op dezelve Hoogte.

En wat is de Wellust zonder het Huuwelyk, Jonker Kuykenpastey? Een Vermaak dat met Arbeyd gekogt, met Onrust uytgebroeit, met Vrees gepleegt, en geeyndigt wort met Zorgen. De Schaamte en de Eerloosheyt verzeilen doorgaans de ongetoomde Wellusten. De Wellult is een Kanker voor de Beurs, een Vyand des Menschs, een Spaansche Vliegpleyster aan de Conscientie, een Verzwakker van het Verstant, en een Dwaasmaaker der Zinnen. De Wellust is walcghlyk in den Ouderdom, een Overdaad in de Jeugd, en op zyn beste een Vrucht des Ydelheyds. De Wellust dwingt ons om te begeeren boven onze Kracht, te bedryven boven de Natuur en te Stervon voor onze Tyd. De Wellust heeft drie Medgezellinnen, de Verblindheyt des Geests, de Verbardheyt des Harten, en het Gebrek der Genade; en voor zo ver als het my toe-

[p. 179]

schynt maakt dat Drietal een Trits van Bevalligheden uyt voor den wel edele Heer en Jonker Kuykenpastey.

Ha Ha Hi, riep hy uyt lacghende als ot hy 'er erg in had, Pleyt dan den oude Stramme Echo voor het Huuwelyk; en ik andwoorde eenigsins gestoort, Ja, wat zou ik verdedigen het Overspel? Waar op by ook een ernstig Air aannam, en my aldus toegraauwde.

Sakre**t! ik weet beter Wat een Vrouw is als ghy, myn Heer den Waanwyze Echo des Weerelds, want ik heb reeds meer Vrouwen verorbert, als den Echo Jaaren zag opdaagen. Een Vrouw is een Pandoras Kabinetje waar in duyzende onzichtbaare Rampen leggen opgeflooten, en dien Ongelukkigen die dat opent door de Pypsleutel des Huuwelyks, vint ter plaatse daar hy zyn Geluk docht te ontmoeten, een Stiefmoederlyk Nootlot. Alle die Rampspoeden die een Man vreeft leggen verschoolen achter het lelieblank Voorhangsel van een Schoone Tronie, want de Vrouwen verscheelen maar in Schoonheyt, in Naam, en in Gestalte, voor de rest is het een Zak met jonge Vossen, is 'er een onder die deugt, dan zyn ze alle goed. De Lust en niet de Reden is der Vrouwen Leydsvrouw, zy zyn ontzet van alle Dankbaarheyt, en gevloekt met de Plaag van een toomelooze Tong. De Schynheyligheyt wort haar van de Wieg af ingeblazen by de looze Moeders, en die Gouvernantes leeren de Maagd om die fauten konstiglyk te verbergen, die zy getrouwt zynde uyt de Mouw laat kyken.

Daarom, om die Reden, ben ik te wys om dat Handje vol Kermisnieuws op te doen in de Lotereykraam van Hymen. Ik wil geen Vrouweslaaf zyn, schoon ik onvermoeit ben in de Aanbidding van een paar schoone Oogen. Ik wil my niet opofferen aan een Spook, dat te Bed gaat als een Engel, en verryft als een Slang. Ik wil wel een Bot bieden na de Bekoorlykheden der Sexe, maar ik wil geen Schaap blyven, en aan die gevaarlyke Koopmanschap blyven hangen.

Des zo je Minnen wilt, myn Cloe, 'k ben te Vreen;
Maar zyje Bruydsgezint, dan roep ik vliegens Neen.

[p. 180]

Helaes! hoe zot en hoe ydel is een jong Man, (andwoorde den Echo des Weerelds, ziende dat dien Heer aldaar stilzweeg) die misleyt door Vrygeesten en door Ligtmissen, een zondige Leevensloop uytkruypt tusschen de Hoerery en het Overspel. Waar in bestaat die onedele Vryheyt waar over zig de Jeugd beroemt? In een beestachtige Dronkenschap, in een dierlyke Vermenging met ieder Scheuk, in het onderhouden van een wel eer algemeene Goot, en in die Gonsten tusschen de zoete Quik en de walcghlyke Dekoktums te vervloeken, waar voor men de laatste Dukaat heeft omgezet. Het lustme om thans de Karakters van verscheyde Heeren, die door den Sint Huyberts Sleutel des Huuwelyks van hun Raazerny voor de Katten gecureert zyn, op te leezen.

Jonker Quakkelbeen was een adelyk Vryheer, die eenmaal voor de eerite maal van zyn Leeven aan het Y belande, of liever wiert afgeschud van zyn dempig Ros. Die Knaap verviel gevalliglyk in Vreedenburgs Katteny, niet Kasteleny, en aldaar betaalde hy de vleyende Kussen van de Uytrechtse Marie met een drievoudige Glyding, beslaagen met een adelyke Lieghaams Buyging en met een van het Landleeven vastgetakelt Kompliment, en dat gedaan zynde besprak hy een Bed en een Kamer voor Ses Weeken. Toen was het Vaar wel de Loerjagt, en Adieu Haazenstrikken; 's Middags een Watervischje, des Avonds een Nymf en een Fles, en dat gerepeteert van dag tot dag, en van nacht tot nacht, tot dat een leedige Beurs en ten vergulde Stekelbaers hem dwongen om een Verdrag met een Zoon van Esculaap aan te gaan, tegens de aanstaande Tiondens, die hem taamelyk wel aan een plakte en hem qualificeerde voor het Huuwelyk. Dat over zynde loste hy onder Belofte van een prompte Betaaling den geconfineerden Ronsinant uyt het Witte Wambes des Stalmeesters, steeg te Paerd onder het Drinken van een Stygbeugels Dronk met Grootje des Verderfs en met haaren geadopteerde Mof, en slenderde na zyn vervalle Burgt en uyt de lyken geslaagen Duyvenhuys. Aldaar wiert hy benevens zyn Ros verwelkomt by zyn Schurfde Brakken en ontheupte lange Honden, avondmaalde op den Tast en sliep by de Gis, want de Uylen hadden in zyn Absentie den

[p. 181]

Olie gedestineert voor de Slotklok uytgezoopen, ging 's anderendaagsch een adelyke Dido wiens Karthago nog niet opgehaalt was vryen, obtineerde Daagsch daar aan het Jawoord, trouwde binnen de Drie Weeken voor den Schout, verkreeg door de Voorbidding zyns Kapellaans een Kind binnen het Jaar, en betaalde binnen de eerste Ses Jaaren die Schulden door een zuynige Huyshouding, die hy aan het Y had gekontrakteert binnen des Ses Weeken;