Den echo des weerelds. Deel 2

[p. 137]

No. 18

Maandag, den 17. February 1727.

Clepsydra conjugii effigies est vera; Foramen
Tempore fit semper majus, & Unda minor.

Owen. Epigram.

ZO als ik het Vervolg van myn Uurglas docht te beginnen, viel ik zo gerust in slaap als den groote Alexander daagsch voor de Verroovering van Tyrus; en zo myn Droom waar is zag ik myn diergeliefde Rosaura, opgetraaliet als de Schuymgodes toen zy te voorschyn kwam uyt de Geboorte der paerlemoere Schulp, komen aanglyden.

Rosaura.

Wel, Echo des Weerelds, (vroeg die onbekende Schoonheyt) waar op doch stichtje uw Verwaandheyt, in Week voor Week voor den dag te komen met Nieuwe Denkbeelden?

Den Echo.

Op myn Ervaarendheyt.

[p. 138]

Rosaura

Dat is Iets. Maar uw Jeugd is verslenst, en uw Kalfschoeven zyn afgeloopen. Wat is 'er dan te hoopen?

Den Echo.

Geest, en Uytvinding.

Rosaura.

Dat zyn twee groote Voordeelen. Doch uw voorige Vermaaken hebben het Vernis van uw Geesttafereelen tot op het Panneel toe afgewasschen; en uw Maas-Kleopatra heeft de Vindingen van den Abderietsche Antonius al vry ververstompt. Waar op dan bouwt ghy uw vervolgende Luchtkasteelen?

Den Echo.

Op de goedwillige Achting die het Gemeen voor myn Pen, en die de Juffers hebben opgevat voor myn byzondere Verdiensten.

Rosaura.

Hier is Rodes, en daar is de Sprong.

Zo dra was die Uytdaaging niet gerolt van Rosauras lieve Lippen, (zegt den Echo) of ik schoot toe op die Schoone, gelyk als een Vechtsnoek toeschiet op een blanke Lekvoorn; doch op dat nootschikkelyk Ogenblik wiert ik wakker, en Rosauras Schim ging stryken. Ik beken dat het een Droom is geweest, doch ik trek echter dit voordeelig Argument uyt dien Droom, Dat een Gryzaart die zo wellustiglyk fantaseert in zyn Droomen, nog wel eens by Geval een dartel Papier zou konnen pennen onder het Waaken.