Kirchröatsjer maiblómme

[p. 61]

Van ing vrui-jere kirmets

Vuur joare, doarum at jet jelije,
Jenauw wêês iech noe jraad nit èave,
Woar in Kirchroa op Mâât en wije
Ee rèat lusteliech kirmetslèave.

De sjokkële en de sjisboed
En doabij ooch de karrësel,
Die órjëlëte hön lid i-jen lôêët,
Dat diech sjpróng et oeërëvel.

Da karrësel wôêët doe jedrieënd
Doe-tser-tsiet nog mit de vôês,
Wail wie huu mit 'ne masjieng,
Doavuur woare de luu nog nit loeës.

Doe koam der tswaide dââg, 's Mondes -
Et woar jraad an der Rónge Pool -
Miech evvel erââ der Nandes,
Dèa ziech an alles vas wal hool.

Va hem wós me nit, wat 't duuët,
Wail e drónk nie 'ns uvver de moas;
Doarum wôêëte dan ooch jenuuët:
Woarum e dan ezoeë wakkele doog.

E zèat: ‘Dat wil iech uuch zââge’,
En e zats ziech op de róng moer,
‘Woarum miech de bêê nit mie drâàge;
Ze zunt miech nit tse sjwoar’.

Hèa häuj et nit van et drinke;
Dat könt men em noe wal jleuve,
Hèa heul nit va brandewîên-pinke,
At lang, dat e jêê druupje ding preuve.

[p. 62]

 

‘Ziet ins dèa miensj doa drieëne,

 

Bij dèa dikke karrëselleman.

 

Wie e ziech sjint mit heng en tsieëne,

 

Bis dat e bauw nit voet mieë kan’.

 

 

 

‘Hèa höt 't vurrieg joar die pèadsmuuële

 

Ooch jeduit bij dèa karreselle-Frents

 

Vuur êê traktement va veer jöale,

 

Woavan e hai krèje nog jinne tsents’.

 

 

 

‘Dit joar bin iech nog 'ns bij em kómme;

 

Evvel dèa lieët nit mit ziech kalle.

 

Doe bin iech óp de karsel jeklómme,

 

Bis dat iech jants dol dervan jevalle’.

 

 

 

‘Wie vul moal tse pèad iech rónk jevaare,

 

Doava wêês iech noe jaar jêê sjpiet.

 

Zitse bin iech blève, oane tse betsââle

 

Bis datte miech die sjôôd woar kwiet.’