Kirchröatsjer maiblómme
(1935)–Jos. Weyden–
Auteursrecht onbekend
[pagina 60]
| |
En ieër ze woare in der Bril,
Koame diech doa autoos jevaare
Jroeësse en klinge va zón kaare
En ummer zieër, jinne 'ns sjtil.
Der Pitter doog ummer umkieke;
Allemóments koame nui-je
Entwidder eraaf of eróp jedui-je.
Drum mint zieng vrauw, 't Mieke:
‘De fuurer hant d'r kop nit kloar,
Went ze zoe erââ kómme jejââge;
Dunt ze nit 't lèave dróp wââge,
Zoeë langs-êê tse renne op e hoar!’
En of ze d'rmit vaare kót of wiet,
't Tuute wèade ze jaar nit mui;
Mitónger meent me, 't wuuëre kui;
En allemoal hant ze jing tsiet.
Woa autoos lôôfe, doa is jevoar!
Da hêêsjt 't mar ópjepââst;
Hinger ós kunt wier inne jeraast!
Went 't trotwaar 'ns nit woar!’
‘Witste, zâât hèa, wie d'r tsóch,
Miech ins jants uvver-vaare hat;
En doch woar 'ch d'rvan nit plat,
En dèa vieërt wal flótter noch!’
‘Da hauts de el doe êê jeluk!
Leeve man, woa woar dat dan?’
Doróp zèat der Pitter: ‘In de Ham!
Wie 'ch 'ns doa-jing durch de bruk!’
De vrauw ving druvver aan et lââche
En joof 'm 'ne sjtoeës i-jen ruk;
‘Jóng’, zèat ze, ‘wat bis doe e sjtuk,
Tsje sjpasse mit ónjeluk-zââche’.
|
|