Kirchröatsjer maiblómme

Liederblómmekrants
op et jrââf van ózze vrunk Frans Scheren bij jelèajenhêêd van zienne nââmensdââg.
(3 Dezember 1932)

Mit et hats vol lêêd wille vuur ós sjritte lenke
Noa der joddesakker, sjaurieg, ernst en sjtil;
Doch jing vertswieflóng darf in ós zieël verzenke,
Wil 't jloof ós zèat: 't wear Joddes hil-je wil.
'Ne krants wille vuur óp dîê jrââf diech lèage,
Als vrundes-jaab, huu óp dienne nââmensdââg;
Ne krants va blómme, die zelver dôê doogs flèage
En als erfdêêl aan dieng zenger has vermââcht.

[p. 42]

 

In Hailandsblót jedrenkt en sjtroalend wie nog nie

 

Sjtêêt in dèa blómmekrants ing roeës tse prange:

 

Dieng ‘Missa in honorem St. Lamberti’,

 

Die dôê jesjaffe en woa-raa dieng zieël jehange.

 

Dan volgt, umraamt mit 'ne ónverwelk'bre miertekrants,

 

De blóm der ónsjóld, zoeë reen, zoeë käusj en net:

 

Et is de lielieje in höre ónsjóldsjlants,

 

Dîê ‘Ave Maria’, der ingels-jrós va Nazareth.

 

 

 

Ooch mit dieng lieblingsblóm, et doeftende reseda,

 

Hant vuur dienne blómmekrants jesjmuukt

 

Als ziembool van dîê ‘Jesu dulcis Memoria’,

 

Woamit doe ins dieng zenger has bejlukt.

 

Da bringe, mai-jlöksjere, die ver in der krants jebórge

 

- En die dórve vuur doch zicher nit verjèsse -

 

Dîê ‘Marien-Wiegenlied’ wats dôê zoeë jèar jezónge,

 

Went in echte vrundsjaf vuur bijêêjezèsse.

 

 

 

En der flieder, dèa in lauwer Maienloeft,

 

Went alle blómme des Sjöpfers looblied zinge,

 

Himmelwerts sjikt zienne herlieche blómmedoeft,

 

Dèa wilt diech dîê ‘Sanctus Benedictus’ bringe.

 

En toelpe, in de wóndervolste kluure,

 

Wille ooch nog sjmuukke dienne blómmekrants.

 

Ze losse diech dîê ‘Jubilate Deo’ huure

 

In betsauberende meloodieënjlants.

 

 

 

‘Domine salvam fac Reginam nostram’

 

Rôêsje eefäuranke ós dan entjèage

 

En vroage Jod vuur ózze Oranjesjtam

 

Zienne bijsjtank en Zienne Joddeszèage.

 

Da is nog in ózze blómmekrants tse vinge

 

De aster, als zinnebild der verjenkliechhêêd.

 

Die wilt diech dienne ‘Dag des Toorns’ zinge

 

En ós erinnere aan de ieëwighêêd.

 

 

 

‘Ruh' in Frieden’ woar de letste liederjaab,

 

Die dôê dieng zenger has jejèave;

 

Evvel die zengerhats hat ziech nit mieë draa jelaaft,

 

Wil 't deekresjendoo koam va dîê verdeensliech lèave....

[p. 43]

 

Doabij hauts dôê diech zicher nit jezâât:

 

‘Iech wil uuch mieng letste mol-akkorde bringe,

 

Ee jrââflidsje han iech miech zelver hij jemââcht

 

En nit lang.... da kónt ieër et aa mie jrââf ooch zinge.