|
| |
| |
| |
Tswai auw sjoeël-veetëraane
I
Mêêster Jacobs
(2 April 1931)
Vóftsieg joar zind noen verjange,
Dat vuur hem 't letste zôôge,
Dat hèa vuur ós klas jesjtange
Mit hêêsse troane in de ôôge.
Wie woar ós kingerhats beklómme
En vool ós doe der absjied hel,
Wie vuur hem hôêëte zââge:
‘Jongens, 'k zeg U nu vaarwel’.
De mîêëtste die 't hónt mitjevólt,
Zint nit mieë op de welt;
Der doeët, dèa hat 'n voetjeholt
En vuur Jods troeën jesjtelt.
Evvel vuur, die nog in 't lèave zind,
- En went ooch jrîês ós hoare -
Vuur dinke nog vol vräut en dank
Der mêêster Jacobs woar 'ne man
Va hoeëgmót, sjtôôts kank hèa nûûs van
Woamit mennieje ziech blameert.
Hèa hólp ooch jèar der erme man
Als trui-je vintsentsieaan;
Evvel de zörg vuur de kingerzieël,
Dat woar zie jruuëtste iedeeaal.
Rëliejoeën, dat woar et fóndament
De jôêgent woar et eelëment,
Woa zie julde hats dra-hóng.
| |
| |
Wie dróng hèa i-jën kristëlieër.
Vuur ós mer tse bejaistëre
Vuur kirch en jodsdeenszin.
Went inne 'ne dómme sjtrich ôêshóng,
Dat kôêët hèa jót verdrââge;
Mer went 't uvver de moasse jóng,
Da joof et nûûs tse lââche.
En hauw inne sjtroaf verdeent,
Wie döks han iech der sjtek jevólt,
Went hèa an et lèar miech jóng.
Noe is hèa doeët, al joare lank;
Ooch hèa môêët van ós joa.
Zoeë lang iech lèaf, wêês iech 'm dank,
Vuur wat hèa vuur miech jedoa.
Vuur vóftsieg joar, zâât hèa an ós:
‘Sluit mij in Uw gebeden’;
Dat han iech vuur hem ooch jedoa;
Mêêster Jacobs, rust in vrede.
| |
II
Mêêster Absil
(4 April 1931)
Kirchroa hauw jêê ‘hoofd der school’,
Die plaatsj woar ónbëzats;
Dat woar jet wat ós jónge jevool,
Wie kloppet va vräut ós hats.
De vakants, die doerët noen zoeëlang
Mer më mââchet ós al jauw
Durch die rechnónk inne sjroam.
| |
| |
Veer hèare hauwe solliesieteert,
Der naam bin iech verjèsse.
Op inne - iech zaan et ónsjëneert -
Jants Kirchroa woar verzèsse.
Der jemeendëroad, dèa môêët besjtimme
Wèa et betste hun jevool.
En êêsjtimmieg wôêët besjlòsse:
‘Mêêster Absil, hoofd der school’.
De vräut, die woar nit tse besjrîêve.
Opp'ën Hôôtz de vaan ôêshóng;
Dat woar ooch zieër-jót tse bejrîêfe,
Hèa woar joa 'ne Heutsër-jong!
I Mastrich der mêêster Jacobs
‘Jod-tse-dank! mie werk i Kirchroa
En mós iech noen besjrîêve joa,
Wat vër 'ne man hèa woar?
Wat hèa vuur Kirchroa hat jedoa
I mieë wie vieëtzieg joar?
Doavuur han iech jing wöat jenóg,
Wie hèa jesjaft, wie hèa jewirkt
Zie jants lieramt, dat woar durchdrónge
Van ee deep en vas jeloof,
En jraad doarin hat hèa vónge,
Wat 'm kraf en ôêsdoer joof.
Mit wat vuur hiemliesje jedóld,
Wós hèa talente optsëwekke,
Hèa kôêët ooch èansj en sjtreng vervaare,
Went de fliecht ët hem bevool;
De rouw die doog héa ooch nit sjpaare,
Woa hèa 't vuur nuuiëdieg hool.
| |
| |
Mer doarin woar hèa zier rechvieëdieg
Jidder kreeg wat hèa verdeent hauw,
Zienne taadël, zienne, loeën.
Mós iech noen ooch nog verroane,
Wat hèa vuur de erme doog?
Wievul lêêd en wievul kómmer,
Went hèa kôêët, tse lindre zoog?
Vroagt dat mer an de vintsentsieaane,
Wie mennieje hèa jehólpe hat
Hèa woar beliebt en ooch jëacht,
Wie noa hem jinne tswaide;
Hèa hat ooch nie noa ier jetracht,
Woar êêfach en beschaide.
Nit wie mennieje dómme praalhans,
Dèa ziech zelver va sjtôôts nit kint
En dèa nit ziet, wie ze uvver 'm lââche.
Wail der hoeëgmót hem verblingt.
Lang is ë doeëd, mer nit verjèsse,
Kirchroa, dat verjêêst 'm nit.
Vuur, die in zieng klas jezèsse,
En bis der Hèar ooch ós kunt hoale
- Kót of lank, dat wisse vuur nit -
Zalle v'r vuur 'm blieve bèane:
‘Hèar, schink 'm der ieëwieje vrid’.
|
|
Auteursrecht onbekend