Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 133]

Sjlaajer 1946
Kirchröatsjer Meëdsjer

Moeziek en wöat: Nic. Ploum.

Sjun zind de meëdsjer i Kölle am Rain,
Paries wilt nog sjunnere han.
Ing sjtónd i New-York en 't heesjt; ‘You are mine’,
Dol weët me richtieg dervan.
Doch Kirchroa, dat sjtedsje, doa laacht me ziech zat,
Dat sjtedsje zón herlieje meëdsjere hat:

Refreng: Kirchröatsjer meëdsjer, kiek ze diech aa!

Kiek wie ze laache, ze laache diech aa.

Hant muulsjere, die zind et puutsje weët,

Hant beks-jere mollieg en rónk.

Ze zind vuur tse klauwe, zoeë wie me dat zeët;

Zoeë meëdsje dat maat diech jezónk.

Bis doe óch al vul in de welt rónk jeweë,
Has vul van die leëve jehad,
Doe kants doch jing rouw han, doe bis nit tsevrije,
Doe hoeëts nie 't Kirchröatsjer Plat,
Doe zoogs nie ee meëdsje zoeë juldieg en sjun,
Os meëdsjer, die laache, hant nie jekse zin.

Refreng.

Vilt sjwoar diech 't leëve en zinkt diech der mót,
Has kopzörg, vul ieëlend en leed,
Dan kóm ins noa Kirchroa, doa mónters doe óp,
Doa wisse de meëdsjere besjeed.
Kóm, sjnap diech zoeë wiefje en dants diech ins werm!
Och jóng, wat ee leëve, zoeë kink i-jen erm!

Refreng.