Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Frits Ploum
Kirchröatsjer Plat

Jemintliech sjlof iech wie inne boom

En sjnórk en zeëg da kreftieg;

Mer dizzer daag hauw iech inne droom,

Deë woar miech doch jet mechtieg.

Zoeë mechtieg, dat zeleëve nit

Iech dem jee zal verjèsse;

Denn kloar en duutliech wie ee lit

Is deë miech bij-jeblève.

Iech dreumet da va Kirchroa

Vuur doezend joar jelije:

Ee dörp, dat aavóng tse besjtoa,

Ziech langsaam oes jóng brije.

Iech zoog 't weëde jroeës, modern;

Ing sjtad woeët et benoa.

Mer doabij zoog iech óch, och-erm,

Vul sjuns verloare joa.

Wat vrui-jer woar nog busj of bent -

Vol jreunts, nog ring natoer -

Of wei of hei of koareveld,

Dat woeët ós langsaam zoeër.

De koele mit hun sjoaresjting,

Die trókke vul vreëm vólk.

De loeët, die vrui-jer kloar en ring,

Woeët jauw ing sjwatse wólk.

Besóngesj in de letste tsiet

Koam hij van alles nui.

En doabij woeëte vier vul kwiet,

Wat vrui-jer woar i blui.

[p. 27]

 

Vul sjun en auw jebruuch

 

Almèliech koame aaf.

 

Jet nui-je kroam en tsuug

 

Doavuur koam in de plaatsj.

 

 

 

Mer ooch ós Plat, ós móddersjproach

 

Durch al deë vreëme kal

 

Koam langsaam, langsaam i jevoar,

 

Benoa bauw i verval.

 

 

 

Doe woeët ziech evvel halt jezaat;

 

Dat dórf doch nit jesjije.

 

't Woeët doe inne verain jemaat,

 

Deë 't Plat werm zouw dón blui-je.

 

 

 

Verain ‘Kirchröatsjer Plat Alaaf’

 

Dóng Kirchroa erg vul lieëre.

 

En auw jebruuch, die woare aaf,

 

Braat deë verain i ieëre.

 

 

 

Noe vroag iech hij jants ónsjeneert:

 

Zouw dizze droom, hij fantazeert,

 

Nit wirkliech kónne weëde?