Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Jos. Geilenkirchen
Os Auw Sjutserij óp Tsint Sebastianoesdaag

Fleuteklank en trómmesjlaag
Durch der kauwe winktermörje dringt.
Et is Tsint Sebastianoesdaag,
Deë vuur de sjutse inne fesdaag bringt.
Langer wie drijhónged joar
Oerauw sjtadoette hön huu wieze,
Ziech tse sjaare vuur der altoar,
Um Jod tse danke en tse prieze.

Drijhónged joar - wat ing tsiet!
Wievul is zait dem verjange!
Wievul, wat huu i truummer liet,
Wat ins i jlants en prach jesjtange;
Hersjer, die de welt betswónge,
Mit miensjeblód hönne roem vermieërt,
Dön me hymne hat jezónge
En als Jötter hat jeieërt,

[p. 9]

 

Mar wat hat diech, Auw Sjutserij,

 

Durch die joarhónderde hinjeveurd?

 

Weë sjtóng i sjtórm en drang diech bij,

 

Dat diech dat alles nit bereurd?

 

Op krisliech fóndament jebouwd,

 

Als eksjtee echte katoliesje jloof,

 

Tsint Sebastianoes aavertrouwd,

 

Dat woar, wat diech kraf en oesdoer joof.

 

 

 

Mar ummer bleefs doe nit jesjpaard,

 

Ooch doe kins daag va leed en noeëd,

 

Went krig mit ieëlend ziech jepaard

 

Os lendsje hauwe heemjezoeët,

 

Da tseejets doe die sjutsehats,

 

Wie dieng jesjiechte ós vertselt,

 

Maachets va dienne zilversjats

 

Mennieje weëtvol plaat tsouw jeld.

 

 

 

Langer wie drijhónged joar

 

(En dat is de sjönste kroeën)

 

Has doe, went et brónkdaag woar,

 

Bejlaid ós sjun protsessieoeën.

 

Drum, ier sjutse, bedinkt et waal,

 

Wat uung vuurjenger hant jedoa,

 

Bevolgt hön herliech ideaal

 

En niemoals zalt ier óngerjoa.

 

 

 

Tswaor is vuur uuch in letster tsiet

 

Mennieje sjunne jebroech verbij;

 

Der sjutsebróch, dem zit ier kwiet

 

En wat erjer, ooch pólver, buks en blij.

 

Waal is noe winniejer jevoar

 

Bij 't sjisse mit boag en piel,

 

Vuural wie et döks vrui-jer woar,

 

Der leuf vol pólver en 'ne kóffere kiel.

 

 

 

Mar sjpas mós zieë, huu vuural

 

Op Tsint Sebastianoes naamensdaag.

 

Drum sjloes mit alle ernste kal,

 

Bij uuch hersjt huu vräud en ring vermaach.

 

A keezer en kunnik nog ing bit.

 

Die iech an hön richt als auwe vrunk;

 

Zörgt, dat went ier aan et tseche zit,

 

Nuus aan die tswai auw joebielaare kunt.

[p. 10]

 

Et allersjunste van der daag.

 

Dat is jewis et sjutse-èsse.

 

Went ieër vol vräud en vol vermaach

 

An de kunnikstoafel zit jezèsse,

 

Da wunsj iech uuch bij sjpies en drank

 

(Iech wees joa nit, wat ieër tse móffele kriet)

 

Mar iech zaan et nog ins vrij en vrank:

 

Inne basjtieje jouwe appetiet!