Zeedelycke en natuurlycke gezangen

(1716)–Jan van Westerhoven– rechtenstatus


Sterven van Anna, Vorstin der Britten. Zang: Polephemus aan de stranden. Of: Van de Doghter met een Verckens Hooft. 1[regelnummer] Als de doot uyt 't leeven haalden, Een, die praalden, In het maghtigh Britten-lant, Wou ick door gesangh, die saaken, Rugtbaar maaken, Hoe was haare stervens stant. 2[regelnummer] 't Was der Britten Koninginne, Die haar sinnen Oock most stellen op de doot. Anna Stuart was haar naame. En haar faame, In haar leeven was seer groot. 3[regelnummer] Als de doot haar naar deet quijnen, Medicijnen, Hielpen deese Vorstin niet. Drie beroertens haar wegh ruckten, Als haar druckten, Een swaar doodelijck verdriet. 4[regelnummer] Sy niet langh na onse vreede, Heeft gestreede,
[pagina 98]
Met haar felle naare doot. Sy die voor haar volck 't eerst maackte: Daar door raackte 't Duytse rijck in swaaren noot. 5[regelnummer] Sy en kon het niet beleeven, Dat wou geeven, Lodewijck, de Duytsers vree: Was dit niet der Fransse Koningh? Doots vertooningh, Was, dat sy haar sterven dee. 6[regelnummer] Seeventien maal hondert Jaaren, (En daar waaren Byna veertien Jaaren by) Heeft haar volck by haar geschreeven, Als haar leeven, Van de doot niet raackte vry. 7[regelnummer] 'k Hoop dat sy is overleeden, Met gebeeden, En dat haar geeft is by Godt, En dat sy hier na sal koomen, By de vroomen, En in 't eeuwigh zaligh lot.