Zeedelycke en natuurlycke gezangen

Zee - slagh.

Zang: Sa trompen en trompetten.

Veel dappere Zee-helden,

Met scheepen en kanon,

Snel tot de strijt hun stelden,

Eer dat hy fel begon;

Soo ras de wint omdraait,

De Vloot wort omgeswaait,

Om te vinden Goede winden,

Als hy waait.

Die hem krijght tot sijn voordeel,

Al veel gewonnen heest,

Na veel Zee-liedens oordeel;

De damp dan van hun sweeft;

Waar door een ieder siet,

Wat in de Vloot geschiet;

Door de dampen 't volck veel rampen

Niet ontvliet.

Sy gaan nu canonneeren,

Met 't meeste grof geschut;

Sy doen dit eerst van veeren;

En als 't de naght niet stut,

Soo gaat de strijt fel aan,

[p. 91]

 

Door schieten en fel slaan,

 

Tot veel scheepen, door quae neepen,

 

Sincken gaan.

 

 

4

Den Admiraal wil veghten,

 

Met veel voorsightigheyt;

 

Hy soo sijn oorloghs kneghten,

 

Aanmoedight tot den strijt.

 

't Kanon veel Zee-volck doot.

 

Veel scheepen zijn in noot;

 

Die opsprongen, die vergongen,

 

By hun Vloot.

 

 

5

Men handen, ende voeten,

 

Siet vliegen in de lught;

 

't Volck 't geen 'er afkomt moeten

 

Naar geeven sught op sught;

 

Met grouwelijck gedruys,

 

Vlieght op dit sweevent huys;

 

Die verdrincken, is het sincken

 

Een kort kruys.

 

 

6

Daar gaat een kiel te gronde,

 

Daar veel Zee-volck op sit;

 

De doot sit op hun monden;

 

Die niet verdrinckt die bit,

 

Om reddingh, als een boot

 

Hun redt uyt hunnen noot.

 

By de dooden doen doots nooden

 

Schoot op schoot.

 

 

7

Men hoort 't canon fel raasen,

 

De strijt nogh niet verflout;

 

Gy hebt hem al tien glaasen,

 

Met dapperheyt aanschout.

 

Het volck is nogh vol moet;

 

Sy veghten seer verwoet.

 

O! de gloori om victoori,

 

't By hun doet.

[p. 92]

8

U Admiraals niet schooten,

 

Met al hun grof kanon,

 

Tot dat men in de Vlooten,

 

Hun dight beschieten kon;

 

Hoe fel den vyant schiet,

 

Sy kreunen sigh dit niet;

 

Na hun oordeel, tot hun voordeel

 

Dit geschiet.

 

 

9

Sy hem nu fel aantasten,

 

Met al hun schiet-geweer;

 

Dit treft veel volck; veel masten

 

Die raacken oock om veer;

 

Veel scheepen door sulck slaan

 

Na d'afgront moeten gaan;

 

't Weynigh feylde, of sy zeylden

 

Daar van daan.

 

 

10

Hun strijt die is verlooren.

 

Den vyant wort beklemt,

 

Van aght'ren en van vooren;

 

Maar light wert daar bestemt,

 

Elkaar te zijn getrou,

 

En men niet strijcken sou,

 

Tot de gloori hun victoori

 

Geeven wou.

 

 

11

Den Admiraal sent scheepen

 

Tot hun hulp; maar den strijt

 

Die geeft hun swaare neepen,

 

Door 's vyants dapperheyt.

 

De branders koomen aan,

 

Om sigh aan hun te slaan;

 

Door de dampen, sy 't aanklampen

 

Niet ontgaan.

 

 

12

Het volck dat is vol gloori.

 

Naa 't ent'ren oock vol moet.

[p. 93]

 

Wy kriygen nu victoori,

 

En meenigh schip vol goet;

 

Als koogels, kruyt, 't kanon;

 

't Geen d'Admiraal nu won,

 

Van die 't strijden niet wou mijden;

 

Maar begon.

 

 

13

Nu vlughten sijn vyanden.

 

Hy zeylt hun aghter naa.

 

Veel scheepen wy verbranden.

 

Hy doet hun groote schaa.

 

Hy oock wegh sleepen doet,

 

Het geen dat hy ontmoet,

 

Sonder masten; d'oorlooghs gasten

 

't Doen met spoet.

 

 

14

Sijn vyant sonder gloori

 

Zeylt sijne haaven in;

 

Maar hy komt met victoori,

 

En met een groot gewin,

 

Al juychend aan het lant:

 

Tot schaade sijns vyant;

 

Die most wijcken, ende strijcken,

 

Tot sijn schant.

 

 

15

Was elck te vreen met 't sijne,

 

Daar by toegeeflijck oock,

 

Den oorloogh sou verdwijnen,

 

Gelijck als doet de roock;

 

Was elck vernoeght met 't geen,

 

Dat Godt hem geeft te leen,

 

Al het strijden, en veel lijden,

 

Haast verdween.