Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo

Herders-Liedt, Coridon en Silvia.

Herder

NOch twiffelend schuwe Herderin, hu, hu,

Herderin

Ghy momt u maer met schyn van min, hu, hu,
Met schijn int diepste vant hert ghy staet, sarila, sarila, la,
Soo luyt al d'Herders coore praet, etc.

Drijft ghy met mijn beclach u spot, etc.

tSoet Fluytken draeyt de quartel sot
Of meynje dat ick veynsen can
Ia, ick sie u voort een schalck an.

Mijn suchjens bang gheeft dan gheloof

Mijn ooren zijn daer voor noch doof
Ghelooft de traentges die ghy siet
t'Zijn valsche tuyghen k'achtse niet.

Ach deunje met de waerheyt noch

De vryers min is meest bedroch
Acht dies te meer mijn gulle trouw
De wijse vrees hoet nae berou.

Lust u mijn doodt wreed' Herderin

Men sterft soo licht niet van de min
Wat claerder blijck begeerdy dan
Wy spreecken morghen wel daer van.

[p. 29]

 

Secht my, o Schoonste Nimph cleyn

 

Wandelend' in dees weyden

 

Sal ick u Coridon zijn,

 

Of sal ick noch langher beyden.

 

Eenich verslijt ghy uwen tijdt:

 

Hoedende uwe Schaepen

 

En laes u Coridon lijt

 

Als andere Herders slaepen.

 

Neemt my doch aen voor uwen knecht

 

Soo sal ick haest ghenesen

 

En soo sullen wy te recht

 

Door liefde vereenicht wesen.

 

Saecht ghy wel schoone Margriton

 

D'andere Herderinnen

 

Int groene schouwen de Son

 

Met Liefkens die sy beminnen.

 

Ick sie ghy nae mijn Schaepkens siet

 

Die by de uwe weyden:

 

Ick bidt u en teltsed doch niet,

 

Noch wiltse van een niet scheyden.

 

Laetse by een mijn soete caer

 

Soo sal ick vorst der knechten

 

Ront om u schoone kruyst haer

 

Een Kransken van bloemen vlechten.

 

Soo sullen wy ons jonghe jeucht,

 

D'een d'ander overgheven,

 

En soo sullen wy met vreucht,

 

Door Liefde vereenicht wesen.