Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo
(1627)–Willem Dirckszoon Hooft, Jan Jansz. Starter, Jacob Westerbaen–
AuteursrechtvrijStemme: Vaerd wel Scepters vaerd wel.
VErmits tverganckelijck veranderingh is eyghen,
Ick peyns en overlegh wat nutter schijnt te sijn,
Te blijven dus alleen of my tot d'Echt te neyghen,
Want na gewenschte trou comt scheyden vol van pijn.
Ick min de soete Echt, diens lieffelijcke vrede
De gever alles goets oyt hoochste wel ghevalt
Die t'eerste swacke paer in dese staet bestede
Diens afcomst meer als yets op t'gantsche Aertrijck bralt.
Die eensaem droevich leeft, raeckt licht aent suffich quijnen,
Ziujn struykelighe voet van niemant woer ghestut,
Zijn Ouders hy verliest, sijn lusten schier verdwijnen
Hy krijcht van vremde niet dan schijndienst om tgenut.
T'vergaderen in d'Echtr, is twee gelievens vreuchde,
Diens door gevlochte zin malcanders droefheyt rooft,
De swackste wort gesterckt om doelen na de deuchde,
Na anders nut en lust een yder trouwelijck slooft.
Hoe wel de nutte Echt vereyst een woelich leven,
Viel niemant oyt te swaer tgeen willich wert volbracht,
Al moetmen als het daecht na zuere arbeyt streven,
Tot voorstant van syn Huys de liefde die vermacht.
De swaerste swaricheyt die d'Echt my schijnt te toonen.
Is dat van d'eerste uyt de magre door ons dreycht,
| |
[pagina 24]
| |
Die k'vrees liefs levens fleur te vroech niet mocht verschoonen,
Doch nae Godts wijse wil ons wil moet zijn gheneycht.
|
|