Gedichten

Op een handstokje, zijnde in mijn bewaring, waar de heer Van Oldenbarnevelt mede ter dood gingaant.

Ik was het stokje van de Vader van het Land,
Van Oldenbarnevelt: ik stijfde zijne hand
en diende tot een stut der afgesloofde leên
toen hij, ter dood gedoemd, moest naar het zand toe treên.
Op mij heeft hij gesteund, die met zijn wijze raad
zelf veertig jaren lang de steun was van de Staat.
Gij, die mij komt te zien, verwaardigt met een traan
te lonen mijne dienst, die ik hem heb gedaan.