Gedichten

[p. 51]

Vloek tegen de vlooienaant.

Het is hier wel te wezen:
de spijs is uitgelezen,
de drank is fris en goed,
de wijn in overvloed,
meer dan men heeft van node,
van witte en van rode;
hij, die ze beide mag,
geraakt hier op zijn slag.
Men kan de tijd passeren
met praten, met verkeren,
met hok, met lanterlu,
flus 't een, en 't ander nu,
terwijl de vuile straten
geen wand'len toe en laten
en dat de buitenpaên
niet droog en zijn te gaan,
en dat de diepe wegen,
gebroken door de regen,
ons zeggen: ‘'t Is te nat,
wij lijden paard noch rad.’

Een van de jufferdieren,

beleefd en goedertieren,
heeft mij haar bed geruimd,
heel zacht en wel gepluimd;
maar, als ik meen te slapen,
de vlooien zijn in wapen
en komen mij te keer
met kort, maar scherp geweer.
Zij steken mij en prikken,
zij zuipen en zij slikken
van mijn onschuldig bloed,
dat niemand kwaad en doet.

[p. 52]

 

Wat raad? Ik vloek, ik kijve:

 

‘Wat komt gij mij te lijve?

35

Het is de juffer niet

 

die gij uw punten biedt,

 

Gij valt op een verkeerde,

 

een die u nooit en deerde,

 

die nooit van uw geslacht

40

hier iemand om en bracht.

 

Wilt u op mij niet wreken:

 

nooit heb ik in deez' deken

 

uw vaêr, uw moei, uw moer,

 

uw oom, uw zus, uw broer

45

gezocht de bek te breken;

 

die, werd ze wel doorkeken

 

door dat onachtzaam dier,

 

de luie kamenier,

 

u niet en zou verstrekken

50

om daar in te vertrekken,

 

gelijk een haas of vos

 

zich bergt in dichte bos.

 

Zo gaat de moorder leggen

 

in struiken en in heggen

55

en komt bij donker voort,

 

gereed tot mensenmoord.

 

Gespuis, gij zijt bedrogen:

 

gij hebt voorheen gezogen

 

hier jong en maagdenbloed -

60

het mijn' is niet zo zoet.

 

Gij zult u zelf vergeven:

 

waar gij van placht te leven

 

was van een lekk're beet,

 

dit vlees is wrang en wreed.

65

Waar mij uw tanden klemmen

 

vindt gij geen juffermemmen,

[p. 53]

 

geen buik, geen borst, geen hals

 

van maagden, murw en mals,

 

geen poezelige armen.

70

Wat zuigt gij in uw darmen?

 

Hier is geen bolle knie,

 

geen zachte vrouwendij,

 

waar gij u mocht vermaken

 

met hongerige kaken.

75

Gij zijt hier te lavei

 

op maar een gore wei.

 

Wilt doch uw lusten sparen

 

voor sap uit zoeter âren,

 

totdat gij weer te pas

80

raakt op uw oude gras,

 

en, wil de juffer 't lijden

 

voor, achter, en bezijden,

 

zo bijt en steekt ze vrij,

 

ik voeg mij geen partij.’

85

Maar, hoe ik kijf of wende,

 

de oorlog neemt geen ende,

 

ik vinde geen verzet

 

in dit verd*mde bed,

 

en geef mij voorts ten beste,

90

totdat ik op het leste,

 

verwonnen door de vaak,

 

nog aan het slapen raak.