Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Cxxix. Psalm.

SY hebben my (dus spreecke Israel)
Benaeuwt van dat mijn jaeren eerst begonnen,
Maer schoon ick was so vroegh in het gequel
So hebben zy my noch niet overwonnen.

2 Gelijck de ploegh den acker scheurt van een,
En t’effen land door-groeft met diepe vooren,

[p. 360]

 

So hebben sy mijn rugge doorgesneen:

 

Maer noch heb ick de moed niet heel verlooren

 

 

 

3 God was mijn troost (God, die rechtvaerdigh gaet)

 

En kapt’ in tween der goddeloosen strengen.

 

Hy raeckt beschaemt die ’t heyligh Zion haet:

 

God sal haer al tot spot en schande brengen.

 

 

 

4 Wie Zion haet sal werden als het gras

 

Dat voor een wijl wies op de vochte daecken,

 

Maer weer vergingh eer het volwasschen was,

 

Of door de drooght kon tot sijn hooghte raecken.

 

 

 

5 Sy sullen sijn als’t kooren op het veldt

 

Dat niet en vult de hand van die het snijden:

 

Van wien de schoot des lesers niet en zwelt,

 

Noch aer en garf den bouwman kan verblijden.

 

 

 

6 Waer van geen een, van dieder gaen voor by,

 

Hem seggen sal: uw acker staet nae wenschen,

 

Dat over u des Heeren zegen zy:

 

Geluck noch heyl krijgt hy van God noch menschen.