Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 323]
| |
 Dat Godes gunste noyt vergaet,
En segge vry uyt hert en monde,
Gods goedheyd heeft noch eynd noch maet.
2 Dat Arons huys ter heylger Zaele
Daer’t aen des Heeren auter staet
Vry seg met algemeene taele,
Gods goetheyt heeft noch eynd noch maet;
Dit moete haer ten mond uytkoomen
Daer Godes vrees in’t herte staet,
Dit zy het woord van alle vroomen:
Gods goetheyt heeft noch eynd noch maet.
3 Ick hebbe tot den Heer geroopen
Doe ick my dapper vond beknelt,
En hy dee my sijn goedheyd open
En heeft my op het ruym gestelt;
Ick hebbe God aen mijne zijde,
Des ben ick nergens voor vervaert,
Wat dat ick van de menschen lijde
Is my voortaen geen vreesens waerdt.
| |
j. Pause.4 Oock hebben sy hem aen haer zijde
Die my haer hand en hulpe bien,
Des, hoe mijn vyand my bestrijde,
Ick sal aen hem mijn lusten sien;
| |
[pagina 324]
| |
’t Is beter vast op God te bouwen
Als op der menschen macht te staen,
Die zich op Vorsten gunst betrouwen
Die vinden sich wel licht verraen.
5 Doet my van alle kant omringen,
Laet alle volckren om my staen
En my met al haer macht bespringen,
Ick sals’ in Godes naem verslaen;
Schoon dat op my met schut en pijcken
Mijn vyand hard quam dringen aen,
Ick sal niet eene voetstap wijcken
Maer sal hem moedigh tegen-gaen
6 Schoon sy op my als hooren-toornen
Met heele zwarmen vielen aen,
Ick sal haer als een vyer van doornen
Doen in des Heeren naem vergaen.
Mijn vyand socht my t’overstolpen
Om my te krijgen in de val,
Maer neen: de Heer heeft my geholpen;
Wie isser die my krencken sal?
7 Op hem ist dat ick my vertrouwe;
Hy is mijn roem, mijn lust, mijn liedt,
Hy is de rotz daer ick op bouwe,
Mijn troost in al wat my geschiedt.
’t Is vreughd ten huyse van de vroomen,
’t Is blijschap door het gantsche land,
Om dat men heeft de kracht vernoomen
Van Godes stercke rechterhand.
| |
[pagina 325]
| |
ij. Pause.8 De stercke rechterhand des Heeren
Is hoogh verheven over al,
Haer kracht is groot: wie sal my deeren?
Wie isser die my krencken sal?
Het leven sal my niet begeven:
Wat wild gy, Dood? wat dreyght gy, hel?
Ick sterve niet: maer ick sal leven
Op dat ick Godes lof vertel.
9 ’t Is waer, de harde hand des Heeren
Heeft my somwijlen aengetast,
Maer liet de dood my noyt verheeren:
So verr’ en kreeghtse macht noch last.
Onsluyt my nu, gy Arons kindren,
De poorten der gerechtigheyd,
Op dat ick ingae sonder hindren
Daer Godes eere werd verbreydt.
10 Dit is de poort, dit sijn de deuren
Om in des Heeren huys te gaen:
Betracht sijn wil, sijn wet, sijn keuren,
So sullens’ altijds open staen.
Ick sal, o Heer, aldaer met reden
Uw lof van my gaen vangen aen,
Om dat gy in mijn bangigheden
My hebt verlost en bygestaen.
| |
iij. Pause.11 Hoe diep sijn Gods verborgentheden!
De Steen, verworpen en versmaedt
| |
[pagina 326]
| |
Van dwaese bouwluy, is op heden
Den hoecksteen daer’t gebouw op staet.
Dit is een werck hoogh van vermoogen
Door Gods al-wijsen raed geschiedt:
Het is een wonder in ons oogen,
En die het siet begrijpt het niet.
12 O blijden dagh, van God gegeven!
Wel op, en laet ons lustigh zijn;
Hy zy in vrolijckheyd verdreven:
Noyt aengenamer Zonne-schijn!
Men segg’ en sing’ in volle reyen,
Bewaer ons, Heer, voor alle druck,
En wilt den nieuwen Koningh leyen
Op dat hem alles wel geluck.
13 Hy leve langh, en zy gezegent:
God heeft hem tot ons Vorst gewijdt;
Dus werde hy van u bejegent
Die in het huys des Heeren zijt.
De Heer is God; sijn licht, sijn straelen,
Sijn Son is voor ons opgegaen:
Wilt dan het lam ten offer haelen
En aen het hooft des auters staen
14 O Heer, ick sal u naem verheffen,
Gy zijt mijn God, ick zeg u lof,
Och kon ick sulcke woorden treffen
Die waerdigh sijn so hoogen stof!
Looft God en prijst hem t’aller uyren,
Want hy is mild’ in woord en daed,
Sijn goedheyd en genaede duyren
En hebben perck, noch eynd, noch maet.
|
|
