Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
 Kleyn is’t getal van die men mach betrouwen,
Van wien het hert de woorden doet gestant.
2 De mond is vals en vol bedriegeryen,
Haer boesem steeckt vol slimme dubbelheyd,
Pluymstrijckery komt van haer lippen glyen,
Maer ’thert is ver van ’tgeen de tonge seyt.
3 Maer gy, o Heer sult het bedrogh ontdecken,
Ghy sult de tongh die flickefloyt en vleydt
Haer snyden af, en uyt den halse trecken
Die breed en wijd met grootse woorden weydt;
4 Die seggen derft met opgespanne kaecken:
Wy houden ’tveld, wy winnen’t met den beck,
Wie is ons Heer, wie sal de meester maecken?
Ons tongh is ons, wie krijghts’ ons uyt den neck?
5 Maer ick sal om ’tverwoesten van den armen
Opstaen, spreeckt God, ick salse bien mijn hand
Die in ellend tot my om hulpe karmen
En redden die gestrickt zijn en vermant.
6 Des Heeren woord is suyver en van waerde,
Sijn reden zijn gelijck geloutert goud,
Als silver doet, dat in een kroes van aerde
Is door het vier gesuyvert seven voud.
7 Gy, Heere, sult uw arme volck bewaeren
En haer voor ramp met uwen staf behoen,
Gy sultse weer ontwarren uyt het gaeren
| |
[pagina 27]
| |
En u met vlyd tot haer verlossingh spoen.
8 Al is te been het heyr der goddeloosen,
Al zwerft het om den vromen te verslaen,
Al schijnt verhoogt de snoodste van de boosen,
Nochtans uw’ volck sal nemmermeer vergaen.
|
|
