Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedeken; ghesongen by een minnaer, voor 't venster van zijn alderliefste.

Stem: Ick droomde dat ick by een roosjen lagh.

EEn Minnaer die oprechte liefde draegt:
Wat lijt die lydens om een trotse maegt;
Wat lijd' ick heden,
Om dese Maghet mede,
Die, lacy! weynigh weet van my;
Vermidts sy my niet siet;
Schoon ick haer teghenwoordigh zy,
En singh mijn ziels verdriet.

2 Ic wenschten eens haer Venster op te gaen
Op dat sy my mocht sien daer onder staen:
Dus yv'righ speelen,
En met mijn keeltjen queelen;
Kijck uyt! kijck uyt! Lief Debora,
Kijck eenster venst'ren uyt,

[p. 70]

 

Siet hoe ick op dees Snaren slae,

 

Om maecken soet gheluydt.

 

 

 

3 Wat mach de oorsaeck sijn dat ghy dus wacht?

 

Of rust u Lichaem op u Bedtjen sacht?

 

Ick wensch' ter deghen,

 

By u te zijn gheleghen;

 

Maer, laes! mijn wenschen is om niet,

 

En ydel sonder kracht;

 

Wat dat ick speel, of singh mijn Liedt:

 

Mijn Liefjen my niet acht.

 

 

 

4 Adieu Princes, adieu tot in der doodt!

 

Ick scheyd' van hier, met druck en lyden groot;

 

Ick scheyd' met klaghen,

 

Dat u niet kan behaghen:

 

Dit Spel, en Sang van mijn Ghedicht;

 

Of ist dat ghy het haet,

 

Om dat het swaer in plaets van licht,

 

Droef, en barmhertigh gaet?

EYNDE.