|
| |
| |
| |
§. IV.
Ghelyck den Reghen-boghe wederschynende tusschen de Wolcken der Glorie.
Ecclesiastici cap. 5. v. 8.
OM den Lof meer te verkondighen van den oppersten Priester Simon, soo daelt de Schrifture neder, ende seydt behalven de Sterren, Maen, Sonne, dat den selfsten is gelyck den Reghen-boghe, &c. ende met recht: want ghelyck wonder is het koleur van den selfsten, ende verscheyden, soo is te aenmercken met verbaestheydt den luyster ende de menighvuldigheydt der Deughden in Liborio. Verlicht hy de wolcken, Liborius syn ondersaten: hoort syn Leven, alle syn middelen seydt Bollandus, hadde hy verdeylt in 3. principale deelen: het eerste tot synen daghelyckschen noodt-druft en-
| |
[pagina t.o. 46]
[p. t.o. 46] | |
Gelijck den Regenboge wederscijnen de tusscen de Wolcken der Glorie Ecclas. c. 50. v. 8.
J.F. Leonart fec.
| |
| |
de onder-houdt van de syne: maer eylaes dese portie was soo kleyn, dat sy nauwelycks, ick en segghe niet tot eerelycke ende magnifike, volghens den eysch van syne Bisschoppelycke weerdigheydt, maer oock noodelycke onderhoudinghe van kost en kleederen, waer-mede hy sich alleen te vreden hiel, bestandigh was: het ander deel was gheschickt tot troost van de arme Menschen, bedruckte Weduwen, vergheten Weesen, over de welcke hy als eenen al-ghemeynen Vader uyt-storte het in-ghewant van syne bermhertigheydt, ende door eene milde handt voor-sagh hun in alle noodtsakelyckheydt: het derde, ende het meeste deel was om te vercieren de oude Kercken, ofte om nieuwe op-te-rechten, &c. maer besonder was syne sorghe dat niet en soude ont-breken aen de gheestelycke Tempels de zielen van syn Ondersaten; dese dan verlichtende in 't tydelyck ende gheestelyck, magh | |
| |
met recht ghenoemt worden eenen Reghen-boghe, weder-schynende tusschen de Wolcken der Glorie, onder de andere Bisschoppen de welcke zyn de glorie van de Kercke Christi.
Meer ooghen hadde desen Bisschop om te sien, ende te voor-sien den noodt van syn volck, alsser Diamanten bloncken in synen Myter: Hy thoonden sich eenen rechten Herder te wesen; want eenen goeden Herder moet wel letten, op dat niet en on-breke aen syne Schapen, ofte iet en schade: dat wordt vermaent I. Petri 5. c. v. 2. door dat woordt Providentes; dat is te seggen, Besorgende; waer door beteeckent wort alle sorge des Herders, de wakende ooge, &c. op dat als de menschen slapen, den vyandt niet en kome ende sade het on-kruyt Matth., 13. c. v. 25. Seer wel heeft onthouden syne lesse onsen H. Liborius, aen hem in Timotheo ghegheven, 2. ad Timot. 4. c. v. 5. Maer ghy waeckt, &c. Ende noch eens in 't | |
| |
Boeck der openbaringhen c. 3. v. 2. Zyt wakende, ende versterckt de andere de welcke souden sterven, &c. In de wercken der Apostelen 20. c. v. 31. En op een andere waeckt: ja den oppersten Herder Petrus wordt als berispt van Christo, als hy seydt, Simon slaept gy, Marc. 14. c. v. 37. Dit wel wetende Liborius, is vol ooghen gheweest, om te bemercken, wat soude ontbreken aen syn volck, ende om het selfste te besorghen. Waer-om soo moghen wy hem aen-schouwen, als de wakende Roede van Ieremias Ier. 2. c. v. 12. Aen-siet dan Leser, onsen Reghen-booghe, verlichtende syne Onder-saten, &c.
Den ouden Schryver Iosephus c. 16. 3. Antiq. c. II. Die schryft seer wel tot ons voor-nemen, segghende: Den oppersten Priester der Joden die heeft ghedraghen eene goude Kroone, in dry manieren verscheyden: in 't midden was eenen ranck, oock van goudt, ghelyck een kruydt, het welc- | |
| |
ke de Griecken noemen Hyoscyamus, met wiëns Bloemen verciert wirdt de gheheele Kroone: hy voeght daer by, dat dit kruydt als ooghen heeft, &c. Seer wel komt dese Kroone toe aen onsen Bisschop Liborius, den welcken met eene goude Kroone in dry manieren ghedeelt, (als de dry koleuren, van den Reghen-booghe) want hy-is gheweest als eenen Goddelycken Argus, om te sien van alle kanten waer in hy syne Schapen soude konnen behulpsaem wesen. In Aaron bevinde ick, dat syn kleedt, oock als vol ooghen is gheweest, als Bonartius leert Fol. 783. willende hem Godt den Heere vermanen van syne sorghe ende neerstigheydt. Door dese neerstigheydt, heeft onsen H. Liborius met soo groote liefde sorghe ghedraghen voor alle de ghene de welcke hem waren bevolen, dat hy onder alle de Bisschoppen van synen tydt, heeft uyt-gheschenen als eenen Reghen-boghe, tuβchen de wolcken der Glorie.
| |
| |
Syne sorghe was uyt-nemende, voor de Armen, hy ontrock aen syn ghemack, om het selfsten te gheven, ja den minsten noodt van de syne, wirt van hem swarelyck ghevoelt, ende bequamelyck gheholpen. Wat hy besat, was den Armen ghemeyn. Nu verstaen wy waer toe dat aen de Bisschoppen goederen, particulier worden toe-gheschickt, te weten om hunnen Kercke te onderhouden, ende den behoeftighen by te staen. In 't Boeck Iob I. c. v. I. Daer staet, datter was hier voor-tydts een Man in 't Landt Hus, die Iob ghenoemt wirdt, ende dien Man was slecht ende recht, Godt-vreesende, ende af-wykende van 't quadt: syn goedt dat hy besat, was seven duysent Schapen, en dry duysent Kemels, en vyf-hondert paer Ossen, ende vyf-hondert Ezelinnen, ende boven-maten seer veel huys-ghesins, ende dien Man was groot, onder alle die woonden aen den kant van den Oosten: Hier moet | |
| |
ick eens vraghen: wel maer waer toe alle dat goedt? die Knechten, &c. Misschien tot het ghemack van Iob? tot syn plaisier? tot syn verdoen? O neen, neen, verre van daer: hoort den ouden Originem, die gheeft ons den waer-om, als hy schryft dese woorden. Daer-om voede Job sulcken menichte van Schapen, van Ossen, van alder-hande Vee, op dat daer van veel souyde mede-deylen.... ende die over-groote menighte van Knechten, was om de gasten, ende siecken, en Pelgrims, ende de Arme te dienen, die gheen dienaers en hadden.
't Ghene Origines seydt van Iob, segghe ick van onsen H. Liborius: 't is waer hy hadde wel een groot in-komen, maer 't en was tot syn gherief niet, maer alleen ten dienste van synen Eve-naesten: O rycken Mensch, den welcken Godt heeft begaeft met Ryckdommen, ende overvloedighe Goederen. Aen-siet somtyds eens dese schoone coleuren van Deughden | |
| |
in onsen Gheestelycke Reghen-boghe, denckt wat Almoessen Liborius heeft ghedaen, wat sorghe, wat liefde voor den Behoeftighen ghedraghen: ja hoort de woorden van den H. Hieronymum Epist. ad Nepotianum, als hy seydt: 't En ghedenckt my niet oyt ghelesen te hebben, dat eenen mensch, die in syn leven gheerne wercken van liefde ghedaen heeft, eene quade doodt soude ghestorven zyn: want sulck-eenen heeft veel Voorbidders, en het is onmoghelyck, dat de ghebeden van vele niet souden verhoort worden. Over-peyst dit, Godtvruchtighen Leser, als van u een Almoesse ghevraeght wordt in de Kercken, op de straten, aen de deure van u huys: Aen-siet den sorghenden ende milden Liborium, volght hem met alle neerstigheydt naer, denckende dat de almoesse den mensch verlost van alle sonden; ende dat meer is, van de doodt selve; ende niet en sal ghedooghen dat de ziele soude moghen ingaen in de eeuwighe duysternissen: soo ghetuyght Tobias c. 4. v. II.
| |
| |
Van dusdanighe Vaders der armen, als Liborius is gheweest, moghen verstaen worden de woorden de welcke van Paulus gheschreven zyn in den tweeden Brief tot de Corinthiaenen aen het 6. c. v. I. Niet hebbende, ende alles besittende. Want ghelyck Mendosa wel seydt, dit kan verstaen worden van de rycke Aelmoesseniers, de welcke de ryckdommen, die sy besitten, niet soo veel en achten hun toe te komen, als wel aen den armen mensch: want alles dat Liborius heeft beseten was meer tot dienst van den behoeftighen mensch, als tot syn ghemack; soo dat de ryckdommen de welcke andere ghedient hebben tot verdoemenisse, syn gheweest tot saligheydt aen Liborio. Noch niet wonder mensch, want Proverb. 19. c. v. 17. staet gheschreven: Hy woeckert den Heere die bermhertigheydt doet den armen, ende hy sal hem synen wederloon verghelden. Hoort hier-van den H. Basilium Serm. 2. in Psalm. 74. seg- | |
| |
ghende: Als ghy iet om Godts-wille wilt gheven aen den armen, het selfste is eene gifte ende eene leenighe, als het selfste niet weder wachtende; eene leenighe ende groot-dadigheyt des Heere, die voor hem betaelt den welcken een luttel ontfanghen hebbende in den armen, groote weldaden weder-gheeft. Dit heeft beproeft den H. Liborius, kryghende de menighvuldighe weldaden van den Heere voor syne besondere sorghe de welcke hy was draghende, soo in 't tydelyck, als in 't gheestelyck voor syne onder-saten: met recht dan, is hy ghelyck den Reghen-boôgh, weder-schynende tusschen de wolcken der Glorie.
|
|
Auteursrechtvrij