Verzamelde gedichten

[p. 343]

De oude wever

Weer sterft de nacht, weer werd de dag al blauw,
Nog zit ik wever aan het weefgetouw
Waar mij een meester, waar ik niets van weet
Patronen opgeeft, die hij zelf vergeet;
En traag vervaardig ik het goed of slecht,
Een oud vertrouwd man en bekwame knecht.
Ik zie wel soms het prachtig groen en rood
En zwart en geel, en kleuren van den dood
Ik weet ook wel dat de kamelen gaan
Met die tapijten ver naar Ispahan,
Ook hoor ik in de herberg hier naast aan
De jonge hoeren wel de luiten slaan,
Maar ach, wat gaat dit nog een oud man aan,
Er dient nieuw rood in deze spoel gedaan.