|
| |
| |
| |
Open brief aan alle rokers
Mijne Heren:
Het zal niemand, en dus ook u niet, verborgen mogen blijven, dat ik recht van een schip kom, namelijk het s.s. ‘Helder’ van de K.N.S.M., waarmede ik een gezegende vaart rondom alle de kusten van Zuid-Amerika gedaan heb. Ik had, voor en aleer ik op reis ging, al wel dit boekje over het sigarenroken geschreven, maar onder ons gezegd, en in strikt geheim: ik heb eerst goed leren roken, nádat ik over roken geschreven heb. Zo zijn wij. -
Aya! men heeft sigaren, in Zuid-Amerika! Maar, mijne heren: men moge daar de beste tabak hebben; wij, in Holland, hebben de beste sigarenmakers; en daarmee is eigenlijk alles gezegd. Geef een slechte kok een beste kip, en wat krijgt gij ter tafel: een borstje dor
| |
| |
vlees. Geef een slechte sigarenmaker de beste tabak, en wat komt er van: een ding dat scheef en schots brandt, en waaraan na het eerste kwartier geen plezier meer te beleven valt, tenzij men de brandweer of het zakschaartje te hulp roept, omdat het wel een halfafgebrande boomstam lijkt. Gij zult dit wel niet willen geloven, mijne heren; maar ik heb in Zuid-Amerika een grote eerbied gekregen voor wat de Hollandse sigarenfabrikanten en hun sigarenmakers maken van het weinige dat hun ten dienste staat.
Gij weet, natuurlijk, mijne heren, dat een sigaar uit ène soort tabak niks en niemendal is. Het gaat om het mengsel. En daarover ware veel te filosoferen, op alle gebieden des levens; maar daar is het hier nu de plaats niet voor. Laat ik dus beginnen te zeggen dat ik, tot mijne verwondering, op de Noordkust van Zuid-Amerika een uitnemende sigaar heb ontdekt, goed gemaakt en gemengd, sierlijk en geurig, te weten van de firma Villamizar.
De 0091 is werkelijk een heerlijk klein si- | |
| |
gaartje. Het heet zo vreemd, omdat de fabrikant, op dit nummer in de loterij spelend, de hoofdprijs won en daarvan zijn fabriek heeft opgezet. Goed, die Columbiaanse sigaren zijn best. Hadden wij maar deviezen....
Maar men is het Panamakanaal nog niet door, waar ‘Dutch Masters’ te koop zijn, een genoeglijke Amerikaanse fabriekssigaar, en niet meer dan dat - of men komt in de armoede. De tabak is wel best, maar het sigarenroken wordt een gevecht.... Wat ze daar voor jongens en mannen aan de tafel hebben zitten, weet ik niet - maar ze maken er niet veel fraais van. Die sigaren in Ecuador, Peru, Chili, en tot in Argentinië toe, doen een oprecht roker pijn; 't is maar moeite om ze schoon te roken, als UEd. begrijpt wat ik bedoel.
Dat brandt maar scheef, dat gaat plotseling uit; dat smaakt wel goed, maar is niet welgemaakt. In 't kort gezegd: meestal zonde van de prima tabak die verknoeid is.
Dan komt men in Buenos Aires en zo. Ik
| |
| |
heb daar een aangename corona gevonden - omdat ik niet van die peuterige modellen als bolknakjes houd waarmee men altijd zoveel werk heeft, maar liever een recht en eerlijk stuk tabak in de hand en de mond heb, zoals een corona nu eenmaal is gemaakt en geschapen. Welnu, ik zei dan, dat die Argentijnse corona, Baron Zus en Zo, lang niet verkeerd was. Maar op driekwart: afschilferen, uitgaan en overlijden. Niet wat men noemt een bekwaam gemaakte sigaar. Ik ben veertien dagen in Buenos Aires geweest, dus ik mag dit wel zeggen. Er zat echter Braziel in, en dat is al een ding....
Ja, en dan komt men in Brazilië.... Van ouds bekend, mijne heren, als een tabaksparadijs. Daar heeft men niet alleen tabak, maar daar verstaat men het vak sigarenmaker ook, en in de perfectie.
Ik heb mij om zo te zeggen blind gerookt aan die edele en welbrandende Braziliaanse sigaren. Het gekke is-of liever gezegd, het natuurlijke -, dat de goedkope, zwarte charutos, voor klein geld, in verhouding de beste zijn.
| |
| |
Zwart en ruw dekblad, mijne heren, is, naar gij wel weet, geen zware tabak, maar rijpe tabak. De grote firma's met de wereldbekende namen zijn de beste niet; zij leveren de bekende opgepoetste, glansrijke en nette sigaar voor de export, die best is omdat er tabak in zit, maar aangekleed als een modehoer; en waarom moet dit nu? Ach die wereld....
Enfin, en om er nog iets aardigers over te zeggen: men kan in Brazilië moeilijk een slechte sigaar roken; want die is er niet te koop. Alles is goed, en goed gemaakt ook.
| |
| |
Het is een lust en een leven zo maar in de kistjes te grabbelen, en nooit iets verkeerds te vinden.... maar altijd iets dat pittig is en welgeschapen bovendien. Ofschoon nu en dan merkwaardig slap gerold. Ik zou alleen nog willen herhalen dat de merken met de wereldbekende namen lang niet altijd de beste zijn, gelijk gij, mijne heren, langzamerhand ook wel ontdekt zult hebben bij onze vaderlandse drank. Geef hem mij maar van een eerlijk klein stokerijtje....
En laat mij nu dit ongeluk overkomen zijn, dat ik de agent in Saõ Luis de Maranho verzocht had om voor mij twee kistjes van honderd doodgewone ordinaire zwarte Braziel te kopen, en laat de sufferd mij misverstaan hebben - hij rookte Camel - en ze mij niet aan boord brengen, vlak voor het schip vaart.... Aya!
Enfin, dat zijn van die dingen.... En gij moogt wel weten, mijne heren, dat ik toch nog een paar beste Brazilianen in de kistjes heb. Maar, wat ik nu eigenlijk zeggen wou, en waarom ik dit stuk schrijf: na twee maanden
| |
| |
Braziel te hebben gerookt - ja, zelfs de echte Havana: Partagas en Romeo en Julia - heb ik na mijn terugkeer zulk een grote eerbied gekregen voor zekere Hollandse sigarenfabrikanten en hun sigarenmakers. Want dat is best, en in orde. Dat is wel zo bliksems knap gemaakt, en gemengd, dat ik er mijn hoed voor afneem. Ik rook dezer dagen, door elkaar, Braziel, Havanna en Hollands.
Natuurlijk zijn die sigaren van edeler tabak, zoeter en zuiverder. Vergeve het mij, als ik het in deze rare tijd zeg: aristocratiser. Goud is nu eenmaal goud, en zilver is zilver; om van koper niet te spreken.
Maar, wat is die Hollandse sigaar best, en wat houdt ze het best uit, tegen het beste.... Ja, tegen het beste. Wat brandt ze best en wat is ze aangenaam in de omgang, vergeleken met de vele flodderigheden die ik ontmoet heb.
Nu past het niet, namen en merken te noemen, of dit zou reclame worden. Maar het is met sigaren als met wijn en andere schoonverpakte zaken, alsmede dames: men
| |
| |
moet niet op de uiterlijke schijn en het omhulsel, het etiket en de schijnbare bevalligheden afgaan; men moet het beproeven; of men is wat wij in de wijn noemen: een etikettendrinker.
Neen: het moet u goed smaken. Sigaren kopen is, als vele voorname dingen, een avontuur.
Ik heb u dus alleen maar willen zeggen, mijne heren, dat ik u, na enige maanden Braziel en Havana, met oprecht gemoed kan verzekeren, hoe er in menige Hollandse sigarenwinkel de beste avonturen zijn te beleven met Hollandse sigaren. En daarmee: basta! En koop ze per kistje, daar blijven ze beter in, vanwege het cederhout.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd